Chwilkę...

DGqk9kuTURBXy80OTNlNDU3ZS1hZTdkLTQ0MjMtYWFjNS01OTk0N2FiOGZkZjkuanBlZ5KVAwAhzQNLzQHalQLNA6wAwsPeAAOhMAWhMQGhM8M.webp

4 czerwca 2024 Schorzenia

Psy, które się duszą.

Są psy, które się duszą, zabójcze są dla nich upały. To wiele ras, bardzo popularnych i chętnie kupowanych. Często też bardzo drogich. Nie wszyscy jednak wiedzą, że psy te mogą mieć poważne kłopoty ze zdrowiem. Czy ich hodowla powinna być zakazana?

czytaj więcej w wywiadzie onetu z doktorem  Pawłem Adamem Mucha:

KLIKNIJ TUTAJ


IMG_5343
712f4c2d-344f-4292-9d19-62f1f581a7a1
IMG_5334
IMG_5340

17 maja 2024 Schorzenia

Dermatofitoza (grzybica) u psów i kotów: Przyczyny, objawy i leczenie

Dermatofitoza, znana również jako grzybica, to poważna i powszechna infekcja skóry wywołana przez grzyby z grupy dermatofitów. Ta zakaźna choroba dotyka zarówno psy, jak i koty, prowadząc do licznych problemów zdrowotnych i dyskomfortu u zwierząt. Zrozumienie przyczyn, objawów i metod leczenia dermatofitozy jest kluczowe dla skutecznego zarządzania tą chorobą.

Zakażenie i czynniki predysponujące

W Polsce na dermatofitozę choruje około 4% psów i 11% kotów. Zakażenie najczęściej następuje poprzez bezpośredni kontakt z chorymi zwierzętami lub przez skażone przedmioty, takie jak szczotki, koce czy legowiska. Ważnym czynnikiem sprzyjającym infekcji są mikrourazy skóry oraz choroby związane ze spadkiem odporności, które predysponują do zakażenia dermatofitami. Przypuszcza się, że upośledzona odporność organizmu oraz nadwrażliwość na alergeny dermatofitów mogą mieć wpływ na rozwój grzybicy.

Grzyby przenikają poza mieszki włosowe do otaczających tkanek, co prowadzi do powstania reakcji immunologicznej. Uważa się, że przyczyną tego typu reakcji mogą być genetyczne zaburzenia immunologiczne. Według dostępnej literatury, niektóre rasy psów są bardziej podatne na rozwój grzybicy, w tym Yorkshire terriery, labradory, foksteriery, Jack Russell terriery, beagle, owczarki niemieckie, niemieckie teriery myśliwskie oraz wyżły niemieckie krótkowłose.

Dermatofitoza jest wywoływana przez około 40 gatunków grzybów, z czego najistotniejsze klinicznie są dermatofity zoofilne, czyli te, które najczęściej występują u zwierząt. Największy odsetek przypadków grzybic skóry (około 70%) jest wywoływany przez Microsporum canis, podczas gdy M. gypseum odpowiada za 20% przypadków, a Trichophyton mentagrophytes za 10%.

Objawy dermatofitozy

Objawy dermatofitozy u kotów i psów mogą być różnorodne i zależą od wielu czynników, w tym od stanu zdrowia zwierzęcia i jego układu odpornościowego. Typowe objawy obejmują:

  • Okrągłe obszary łysienia: Regularne, łysiejące plamy, często łuszczące się, są jednym z najbardziej charakterystycznych objawów grzybicy.
  • Pierścieniowate zmiany: Zmiany skórne przybierają formę pierścieni, z zaczerwienionymi obrzeżami, co jest klasycznym objawem dermatofitozy.
  • Zakażenie pazurów: Dermatofity mogą zakażać również pazury, powodując ich deformacje i problemy z wzrostem.
  • Postać krostkowa: Objawia się obecnością krostek, przypominając pęcherzycę liściastą.
  • Postać guzowata: Rzadsza postać, objawiająca się jako guzy i guzki na skórze.
  • Prosówkowe zapalenie skóry: Widoczne zaczerwienienie, grudki i obszary łysienia na grzbiecie zwierzęcia.
  • Pokrzywka barwnikowa: Częściej występująca u kotów bezwłosych, manifestująca się plamami rumieniowymi i barwnikowymi na ciele.
  • Zespół eozynofilowy: Może objawiać się jako ziarniniak liniowy, wrzód eozynofilowy lub płytka eozynofilowa.

Ważne jest, aby zauważyć te symptomy i skonsultować się z weterynarzem w celu właściwej diagnozy i leczenia. Dermatofitoza może mieć poważne konsekwencje zdrowotne, jeśli nie zostanie odpowiednio leczona.

Leczenie dermatofitozy

Leczenie grzybicy u kotów i psów obejmuje zarówno leki doustne, jak i preparaty stosowane bezpośrednio na skórę:

  • Leki doustne: Tabletki lub syropy, takie jak itrakonazol, terbinafina czy ketokonazol, które działają wewnątrz organizmu zwierzęcia, pomagając zatrzymać rozwój grzybów. Te leki są często przepisywane przez weterynarza i wymagają regularnego podawania.
  • Leki na skórę: Preparaty stosowane bezpośrednio na dotknięte obszary skóry, takie jak specjalne roztwory czy szampony. Płukanie skóry specjalnym roztworem (np. cieczą kalifornijską) lub używanie specjalistycznych szamponów może pomóc złagodzić swędzenie i zmniejszyć bakteryjne obciążenie skóry.

Regularne konsultacje z weterynarzem są kluczowe dla skutecznego leczenia dermatofitozy. Terapia może być długotrwała, więc cierpliwość i konsekwencja są niezbędne dla osiągnięcia sukcesu.

Konsultacje dermatologiczne w naszej klinice

W naszej klinice pracują doświadczeni lekarze weterynarii specjalizujący się w dermatologii:

Zapraszamy na konsultacje, aby zapewnić Twojemu zwierzęciu właściwą diagnozę i skuteczne leczenie dermatofitozy. Nasz zespół oferuje profesjonalną opiekę i indywidualne podejście do każdego pacjenta, co zapewnia najlepsze wyniki terapii. Skontaktuj się z nami, aby umówić wizytę i zadbać o zdrowie swojego pupila.


IMG_7818
IMG_2553
IMG_5552
19366259_1355037684587409_7213174357393695399_n

30 kwietnia 2024 GłównaSchorzenia

Zerwane więzadło u psa to przypadłość, z powodu której do gabinetów weterynaryjnych zgłasza się wielu właścicieli. Co więcej, można ona dotyczyć także kotów. Niektóre pupile mają tendencję do występowania tego schorzenia, a ich opiekunowie powinni bacznie obserwować ich sposób chodzenia pod kątem wystąpienia kulawizny czy nieprawidłowości w poruszaniu się.


zespolenie-wrotno-oboczne-u-psa
zespolenie-wrotno-oboczne-u-psa
operacja klinika weterynaryjna

16 kwietnia 2024 Schorzenia

Zespolenie wrotno-oboczne u psa to poważne schorzenie, na skutek którego dojść może nawet do śmierci zwierzaka. To patologiczny stan, w którym krążąca po organizmie krew omija wątrobę psa przez nieprawidłowe zespolenie między układem wrotnym a układem ogólnoustrojowym. Krew nie jest odpowiednio oczyszczona z toksyn, co stanowi niebezpieczeństwo dla zdrowia, a nawet życia psa. Czy zespolenie wrotno oboczne u psa można wyleczyć? Ile żyje pies z zespoleniem wrotno obocznym i jakie są objawy? Zapraszamy do przeczytania naszego artykułu.

Zespolenie wrotno-oboczne – co to jest?

Jak już wspomnieliśmy, zespolenie wrotno-oboczne u psa, znane również jako portosystemic shunt (PSS) lub zespolenie wrotno-układowe, to groźna przypadłość, dotykająca psy w każdym wieku – niezależnie od wielkości czy rasy. W jej przebiegu krew z jelit, zamiast być filtrowana przez wątrobę, gdzie usuwane są toksyny i odbywa się szereg procesów metabolicznych, jest przekierowywana bezpośrednio do ogólnego krwiobiegu. Dochodzi do tego na skutek nieodpowiedniego połączenia układu wrotnego i układu ogólnoustrojowego. Szczególnie groźny jest w tym przypadku amoniak, który w prawidłowym procesie powinien zostać wchłonięty w jelitach jako produkt rozkładu białek, a następnie przetransportowany do wątroby. Tam zmienia się w mało toksyczny mocznik i wydalany jest wraz z moczem. Jeśli pies cierpi na zespolenie wrotno-oboczne, amoniak omija wątrobę i jest rozprowadzany po jego krwioobiegu w niebezpiecznie dużym stężeniu, co może prowadzić do wystąpienia encefalopatii wątrobowej.

Skąd się bierze zespolenie wrotno oboczne u psa?

Zespolenie wrotno oboczne u psa może mieć charakter wrodzony, jeśli występuje u szczeniąt i młodych psów. Wtedy schorzenie to prawdopodobnie rozwinęło się już w życiu płodowym. Nabyte zespolenie wrotno oboczne u psa może być wynikiem chorób wątroby lub nadciśnienia wrotnego i pojawić się w każdym wieku.

Chociaż zespolenie wrotno-oboczne może występować u psów wszystkich ras, są rasy szczególnie predysponowane do pojawienia się tej wady wrodzonej. Wrodzone zespolenia wrotno-oboczne są częściej diagnozowane u ras, takich jak yorkshire terrier, maltańczyk, sznaucer miniaturowy, shih tzu, pudel miniaturowy czy dalmatyńczyk.

Chociaż wrodzone zespolenia są częstsze u mniejszych ras, mogą one występować u psów każdej wielkości. Nabyte zespolenia, które rozwijają się później, mogą
dotyczyć psów dowolnej rasy i są zazwyczaj wynikiem innych problemów zdrowotnych, wpływających na wątrobę lub układ krążenia wrotnego.

Zespolenie wrotno-oboczne – objawy

Objawy zespolenia wrotno-obocznego u psa mogą obejmować:

  • niewyjaśnione przypadki omdleń,
  • pies trzęsie się bezpośrednio po spożyciu posiłku,
  • problemy z zachowaniem,
  • osłabienie,
  • apatię,
  • słaby wzrost u szczeniąt,
  • wymioty i biegunkę,
  • nadmierne pragnienie i oddawanie moczu,
  • możliwość wystąpienia kamieni w pęcherzu moczowym.
  • w wynikach biochemicznych krwi podwyższone są parametry wątrobowe.

Opiekując się psem, warto uważnie obserwować jego zachowanie, a wszelkie niepokojące zmiany konsultować z weterynarzem.

Diagnostyka

Diagnozowanie i leczenie zespolenia wrotno-obocznego u psa wymaga kompleksowej oceny jego stanu zdrowia przez weterynarza. Zwykle w celu stwierdzenia wystąpienia tego schorzenia, przeprowadza się szereg badań diagnostycznych, takich jak badania krwi, ultrasonografia, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa oraz specjalistyczne testy krwi.

Proces diagnostyczny pod kątem zespolenia wrotno obocznego u psa weterynarz rozpoczyna od zebrania dokładnej historii zdrowotnej zwierzaka i wywiadu lekarskiego z właścicielem. Ważne jest wskazanie zauważonych objawów zespolenia wrotno obocznego u psa, takich jak problemy ze wzrostem, wymioty, biegunka, nadmierne pragnienie i oddawanie moczu. Badanie fizykalne może również ujawnić znaki wskazujące na możliwość występowania zespolenia wrotno obocznego u psa, np. małe rozmiary wątroby czworonoga.

Nieprawidłowe wyniki badań, w tym profilu biochemicznego, pełnej morfologii krwi oraz testów oceniających funkcję wątroby (np. test tolerancji amoniaku, poziomu kwasu moczowego w krwi), mogą wskazywać na obecność zespolenia wrotno obocznego u psa.

Ultrasonografia jest często pierwszym badaniem obrazowym, stosowanym do oceny wątroby i struktur naczyniowych. Za jej pomocą ujawnić można zmniejszoną wielkość wątroby oraz bezpośrednio wykazać obecność zespolenia wrotno obocznego u psa.

Kolejnym badaniem jest scyntygrafia. To specjalistyczne badanie polega na podaniu radioaktywnego izotopu, który pozwala na zobrazowanie przepływu krwi i może pokazać, czy krew faktycznie omija wątrobę.

Tomografia komputerowa z angiografią jest natomiast bardziej szczegółowym badaniem, za którego pomocą możliwe jest dokładne zlokalizowanie i określenie rozmiaru zespolenia.

Rezonans magnetyczny z angiografią może dostarczyć szczegółowych obrazów zespolenia i sąsiadujących struktur. W niektórych przypadkach zespolenia wrotno-obocznego u psa zalecana jest endoskopia, dzięki której można ocenić, czy u czworonoga występują żylaki przełyku lub żołądka. Ta dolegliwość powstaje w następstwie nadciśnienia wrotnego.

Zespolenie wrotno-oboczne objawy i podejmowane leczenie

Leczenie zespolenia wrotno obocznego u psa zwykle wymaga interwencji chirurgicznej, której celem jest zamknięcie nieprawidłowego połączenia naczyniowego i przywrócenie normalnego przepływu krwi do wątroby.

W przypadkach niektórych pacjentów, możliwe jest zastosowanie minimalnie inwazyjnych technik interwencyjnych. Oprócz leczenia chirurgicznego, znaczącą rolę może odgrywać także wsparcie medyczne, w tym dieta niskobiałkowa oraz leki zmniejszające poziom amoniaku i innych toksyn we krwi.

Zespolenie wrotno oboczne – ile żyje pies z tym schorzeniem?

Wielu właścicieli psów zadaje sobie pytanie, ile żyje pies z zespoleniem wrotno obocznym. Prawdą jest, że wszystko zależy od tego, kiedy dolegliwość została zdiagnozowana oraz w jakim wieku i stanie jest pupil.

W przypadkach psów z nierozpoznaną chorobą, życie może być znacząco skrócone ze względu na duże stężenie toksyn we krwi, które nie są filtrowane przez wątrobę. Może to prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym zaburzeń funkcjonowania mózgu. Bez wdrożenia odpowiedniego leczenia, może to być śmiertelne.

Ile żyje pies z zespoleniem wrotno obocznym rozpoznanym wcześniej? Zwierzaki, które przeszły skuteczne leczenie chirurgiczne w celu zamknięcie zespolenia, mogą cieszyć się długim i radosnym życiem. Wielu psów po leczeniu może żyć porównywalnie długo jak zdrowe czworonogi, pod warunkiem, że zespolenie zostało skutecznie zamknięte i nie występują inne komplikacje zdrowotne.

Odpowiedź na pytanie, ile żyje pies z zespoleniem wrotno obocznym nie jest więc jednoznaczna i zależy od kilku istotnych czynników.

Podsumowanie – zespolenie wrotno-oboczne objawy u psa i ile żyje pies

Podstawą udanego leczenia zespolenia wrotno obocznego u psa jest wczesna diagnostyka oraz podjęcie zaproponowanego przez weterynarza planu leczenia. W Klinice Szmaragdowej możesz liczyć na profesjonalne, indywidualne podejście oraz szeroką wiedzę naszych specjalistów. Nowoczesne gabinety oraz sprzęt pozwalają nam rozpoznawać występujące u psa nieprawidłowości i skutecznie je leczyć, przywracając czworonoga do zdrowia. Warto pamiętać, że odpowiedzialna opieka nad zwierzętami obejmuje także zapewnienie im opieki medycznej, kiedy tego potrzebują.


011900291_DOLINA DOMINIKA_DOLAR_1
adbba091-57f6-498f-8a43-70e17665b5b5
011800513_ALEKSANDRA ZGUBINSKA_KROMKA_0_1

5 marca 2024 Schorzenia

Dyskopatia, czyli przepuklina krążka międzykręgowego.

Jest to schorzenie polegające na uszkodzeniu lub przemieszczeniu się dysku międzykręgowego, co może prowadzić do ucisku na struktury nerwowe i objawów neurologicznych.

Badanie neurologiczne psów to kompleksowa ocena funkcji neurologicznych, która pozwala weterynarzowi zidentyfikować ewentualne problemy z układem nerwowym. Procedura ta obejmuje szereg testów i badań, które oceniają różne aspekty funkcji neurologicznej, w tym zachowanie, ruchy, czucie oraz reakcje na bodźce zewnętrzne. Oto kilka kluczowych kroków przeprowadzanych podczas badania neurologicznego:

  • Obserwacja ogólnego zachowania: Lekarz weterynarii zaczyna badanie od obserwacji ogólnego zachowania psa, szukając ewidentnych oznak bólu, niepokoju lub dezorientacji.
  • Ocena chodu i równowagi: Lekarz obserwuje chód psa, sprawdzając równowagę, koordynację ruchową oraz ewentualne zaburzenia postawy.
  • Testy odruchów: Weterynarz sprawdza różne odruchy neurologiczne psa, takie jak odruchy skórne, odruchy ścięgniste i reakcje na bodźce dotykowe.
  • Ocena czucia: Testuje się czucie psa poprzez delikatne stymulowanie skóry różnymi bodźcami, takimi jak lekki dotyk lub lekkie uderzenia.
  • Testy koordynacji ruchowej: Lekarz weterynarii może przeprowadzić testy oceniające zdolność psa do wykonywania precyzyjnych ruchów, takich jak przesuwanie łapą po powierzchni lub chwytanie przedmiotów.
  • Badanie nerwów czaszkowych: Ocenia się funkcje poszczególnych nerwów czaszkowych, takich jak reakcje gałek ocznych, reakcje na dźwięki oraz ruchy twarzy.
  • Testy bólu:  Lekarz weterynarii może przeprowadzić testy w celu oceny reakcji psa na bodźce bólowe, co może dostarczyć informacji na temat możliwych urazów lub stanów zapalnych w układzie nerwowym.

Poprzez dokładne przeprowadzenie tych testów i obserwacji, lekarz weterynarii może uzyskać wyczerpującą ocenę funkcji neurologicznych psa i zidentyfikować ewentualne problemy, co jest kluczowe dla diagnozy i leczenia chorób układu nerwowego.

Zespół dyskopatii, czyli przepukliny krążka międzykręgowego, to jedno z najczęstszych schorzeń kręgosłupa u naszych pupili. Objawia się on uciskiem na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwów rdzeniowych, co może prowadzić do bolesnych dolegliwości i ograniczeń w ruchu. Dlatego też, jeśli Twój futrzasty przyjaciel zmaga się z podobnymi objawami, może być konieczne podjęcie decyzji o operacji.

Dyskopatia, czyli przepuklina krążka międzykręgowego, może występować u psów różnych ras. Jednak niektóre rasy są bardziej predysponowane do tego schorzenia niż inne.

Typowe dla dyskopatii są rasy małych i średnich psów i krótkiej długości nóg. Zwłaszcza dotyczy to psów o długich grzbietach i krępych szyjach. Oto kilka przykładów ras, które często spotyka się w klinikach weterynaryjnych z powodu dyskopatii:

  • Jamnik – Ze względu na swoją długą sylwetkę, jamniki są szczególnie podatne na dyskopatię kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego.
  • Beagle – Choć są to psy o bardziej proporcjonalnej budowie niż jamniki. Mogą być narażone na dyskopatię, szczególnie w odcinku szyjnym.
  • Shih Tzu – Te urocze psy o długiej sierści często cierpią z powodu dyskopatii, zwłaszcza w późniejszym wieku.
  • Cocker Spaniel – Rasa ta, znana ze swojej energii i entuzjazmu, może również być podatna na dyskopatię, zwłaszcza w odcinku szyjnym.
  • Bassety – Ze względu na swoją długą sylwetkę i krótkie nogi. Psy te są podatne na dyskopatię, zwłaszcza w odcinku lędźwiowym.
  • Bulldog Francuski – Chociaż buldogi francuskie nie mają tak długiej sylwetki jak niektóre inne rasy. Mogą być również narażone na dyskopatię ze względu na swoją budowę ciała, a także na wady wrodzone kręgosłupa.

Nasza klinika weterynaryjna oferuje kompleksowe zabiegi chirurgiczne kręgosłupa, których celem jest usunięcie ucisku odpowiedzialnego za objawy chorobowe. W zależności od charakteru dyskopatii i jej lokalizacji, nasi doświadczeni chirurdzy weterynaryjni mogą zdecydować się na wykonanie różnych zabiegów. Dzięki procedurom chirurgicznym możliwe jest złagodzenie cierpień i przywrócenie komfortu ruchu pacjentowi.

Wykonujemy blokady kręgosłupa.

Wykonujemy laminektomie, hemilaminektomie i zabiegi „ventral slot”

Blokady kręgosłupa u psów przy dyskopatach mogą być stosowane w celu niwelowania objawów bólu. Blokady te polegają na miejscowym podaniu leku przeciwbólowego lub steroidowego bezpośrednio do obszaru kręgosłupa, gdzie występuje przepuklina dysku lub inna patologia. Mają one na celu złagodzenie bólu poprzez zmniejszenie stanu zapalnego oraz blokowanie przewodnictwa nerwowego w obszarze dotkniętym problemem.

Procedura blokady kręgosłupa u psów zwykle wykonywana jest pod kontrolą obrazowania, aby zapewnić dokładne podanie leku w odpowiednie miejsce. Weterynarz może zdecydować się na wykonanie blokady kręgosłupa, jeśli pies nie reaguje wystarczająco na leczenie farmakologiczne lub fizjoterapię, a objawy bólu są znaczne.

Blokady kręgosłupa mogą zapewnić szybką i skuteczną ulgę w bólu, co pozwala psu na lepsze funkcjonowanie i poprawę jakości życia. Jednakże, należy pamiętać, że blokady kręgosłupa są jedynie częścią kompleksowego planu leczenia i powinny być stosowane w połączeniu z innymi metodami terapeutycznymi. Należą do nich: terapia fizyczna, leczenie farmakologiczne i w niektórych przypadkach, chirurgia. Wszelkie decyzje dotyczące leczenia, w tym stosowania blokad kręgosłupa, powinny być podejmowane we współpracy z weterynarzem. Lekarz weterynarii najlepiej oceni stan zdrowia psa i dobierze odpowiednie opcje terapeutyczne.

Laminektomia, hemilaminektomia z fenestracją to kluczowe procedury chirurgiczne, które mają na celu eliminację czynników uciskających na rdzeń kręgowy. Najczęstszym powodem przeprowadzenia tych zabiegów są przepukliny krążka międzykręgowego. Zwłaszcza u psów ras predysponowanych oraz u starszych zwierząt, z biegiem czasu może dojść do degeneracyjnych zmian w krążku międzykręgowym. Osłabia to jego elastyczność i zwiększa podatność na uszkodzenia. Taka sytuacja może prowadzić do wypadnięcia krążka miażdżystego do kanału kręgowego. Może to powodować ucisk na rdzeń kręgowy, prowadząc do niedowładu, porażenia kończyn i ogromnego bólu.

Fenestracja polega na usunięciu jądra miażdżystego międzykręgowego, który uciska na struktury nerwowe. Fenestracja jest stosowana głównie w przypadku dyskopatii (prolapsu dysku) lub stenozie kręgosłupa (zwężeniu kanału kręgowego).

Zabieg „ventral slot” jest dedykowany zwierzętom z problemami odcinka szyjnego kręgosłupa. Procedura polega na udrożnieniu rdzenia kręgowego od strony brzusznej szyi, zmniejszając ucisk na rdzeń kręgowy. U psów ras predysponowanych i starszych zwierząt, degeneracyjne zmiany krążka międzykręgowego mogą prowadzić do jego osłabienia. W konsekwencji do wypadnięcia do kanału kręgowego, co z kolei może uciskać rdzeń kręgowy, powodując niedowłady, porażenia lub ból.

Poza dyskopatiami, istnieją również inne wskazania do wykonania laminektomii oraz hemilaminektomii.  Najczęściej jest to obecność nowotworów, odłamki kostne czy krwiaki wewnątrz kanału kręgowego, często spowodowane urazami, np. w wyniku wypadku.

Nie tylko dyskopatie są wskazaniem do operacji kręgosłupa u zwierząt. Nasz zespół specjalistów podejmuje się również leczenia złamań kręgosłupa oraz niektórych typów nowotworów. Mogą one stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pupila.

Jeśli Twój zwierzak potrzebuje pomocy w zakresie chirurgii kręgosłupa, możesz polegać na naszej klinice. Nasze doświadczenie, zaangażowanie i troska o dobro pacjenta są gwarancją skutecznej opieki weterynaryjnej.

Zadzwoń do nas już dziś, aby umówić się na konsultację z naszym specjalistą i zapewnić swojemu pupilowi najlepszą możliwą opiekę.

Konsultacje neurologiczne dr Adam Zwoliński


4e3d75f5-7b89-4f50-acf6-8c097036cbe1
IMG_9727
IMG_9054

W ostatnim czasie zaobserwowaliśmy zwiększoną ilość pacjentów wykazujących objawy potocznie zwanego „kaszel kenelowy”. Z tego powodu chcemy podzielić się z Państwem kilkoma faktami dotyczącymi tej jednostki chorobowej.

Kaszel Kenelowy – inaczej zakaźny zespół oddechowy psów (CIRD)/zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli/zakaźne zapalenie krtani i tchawicy to choroba wywoływana przez wiele czynników, zarówno wirusowych, jak i bakteryjnych. Najczęściej występuje u psów o obniżonej odporności, szczególnie przebywających w większych skupiskach, w każdym wieku.

Główne objawy kliniczne lub symptomy choroby to:

  • napadowy kaszel
  • kichanie
  • obustronny śluzowy lub ropny wypływ z nosa
  • krztuszenie, wymioty
  • tkliwa krtań, tchawica
  • brak apetytu
Ciężkość objawów, z jakimi pojawia się ten kaszel, zależy od układu odpornościowego psa oraz liczby i rodzaju zaangażowanych czynników zakaźnych. Kaszel jest zazwyczaj dość silny i może powodować odruchy wymiotne, którym towarzyszy wydzielanie śliny. Ten ostatni objaw jest szczególnie podstępny, ponieważ często prowadzi właściciela do błędnego uznania problemu za epizod dolegliwości żołądkowych, co utrudnia postawienie właściwej diagnozy i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia. Zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli jest chorobą bardzo zaraźliwą – do jej transmisji wystarczy chwilowy kontakt z zarażonym osobnikiem np. podczas spaceru.

Do najczęstszych patogenów wywołujących CIRD należą:

A) z czynników wirusowych:
  • adenowirus psów typu 2
  • wirus parainfluenzy psów
  • herpeswirus psów typu 1
  • wirus nosówki psów
  • koronawirus oddechowy psów
B) z czynników bakteryjnych:
  • Bordetella bronchiseptica
  • Mycoplasma cynos

Jak uniknąć zachorowania psa?

Szczepienia dodatkowe są to szczepienia, które są zalecane do wykonania u danego zwierzęcia, jeśli występuje duże ryzyko styczności z danym czynnikiem zakaźnym, jednakże nie są już one obowiązkowe. Przykładem takiego szczepienia jest szczepienie na zakaźne zapalenie oskrzeli i tchawicy u psów.

W naszej klinice zawsze można umówić się na szczepienie przez Vetineo lub Wettermin.

Leczenie

Terapia opiera się na zastosowaniu celowanych antybiotyków, które zwalczają bakterie odpowiedzialne za tę chorobę. W cięższych przypadkach może być konieczne podanie leków przeciwzapalnych oraz przeciwkaszlowych.

Kiedy należy szczepić przeciwko CIRD?

Szczepienie na kaszel kenelowy wskazane jest przypadku kontaktu psa z dużą ilością innych psów. Najczęściej są to hodowle lub czas, kiedy pies będzie przebywał w hotelu dla zwierząt, na wystawie albo wybiera się na zawody. Kiedy w okolicy zamieszkania występuje podwyższenie zachorowań na tę jednostkę, również  należy rozważyć takie szczepienie.

Szczepienie jest dostępne w formie donosowej i iniekcyjnej.  Preparaty dostępne na rynku oferują różny czas ochrony oraz ilość dawek. W zależności od preparatu odporność może utrzymywać się już po jednej dawce przez około rok. Dostępne są też produkty, które podawane są w kilku dawkach.

Jeżeli zauważyłeś u swojego psa podobne objawy, to należy się zgłosić do lekarza weterynarii w celu postawienia odpowiedniej diagnozy i ewentualnego leczenia oraz ustalenia profilaktyki na następny okres.


IMG_5371
IMG_7667
IMG_9306

19 maja 2023 Schorzenia

Panleukopenia Kotów FPV: Śmiertelna Choroba Wirusowa

Panleukopenia kotów to groźna choroba wirusowa wywołana przez wirusa FPV (feline panleukopenia virus), blisko spokrewnionego z parwowirusem psów. Jest to często śmiertelna choroba. Dotyka zarówno koty domowe, jak i dzikie. Szczególnie dotyka młode kocięta w wieku od 3 do 5 miesięcy. Choć najczęściej atakuje młode osobniki po spadku poziomu przeciwciał matczynych, może również dotykać dorosłe koty do 4-5 roku życia. Oczywiście, jeśli nie zostały odpowiednio zaszczepione.

Wirus panleukopeni jest wyjątkowo odporny na środki dezynfekcyjne i potrafi przetrwać w środowisku zewnętrznym przez kilka miesięcy. Choroba przenosi się głównie drogą fekalno-oralną, zwykle pośrednio, choć możliwe jest także bezpośrednie zarażenie w okresie życia płodowego oraz wśród noworodków.

Czynniki Predysponujące

Panleukopenia częściej występuje u kotów, które:

  • Nie posiadają ochronnych przeciwciał matczynych (chroniących do około 8 tygodnia życia)
  • Żyją w warunkach złej higieny
  • Są narażone na stres i przeludnienie
  • Mają kontakt z innymi patogenami jelitowymi, takimi jak koronawirus kotów, Salmonella i Campylobacter
  • Wykazują niezdolność układu odpornościowego do wytwarzania skutecznych przeciwciał

Objawy Kliniczne

Symptomy panleukopenii są zróżnicowane, od łagodnych do ciężkich, często śmiertelnych:

  • Łagodna postać: Niewielkie objawy kliniczne, możliwość pełnego wyzdrowienia przy odpowiednim wsparciu.
  • Ostra postać: Gorączka, bolesność brzucha, osowiałość, anoreksja, wymioty, krwotoczna biegunka, posocznica.
  • Nadostra postać to: Hipotermia, ciężkia apatia, śmierć w ciągu 24 godzin.

W badaniu krwi często dochodzi do  drastycznego spadku liczby białych krwinek (leukopenia), co pogarsza rokowanie.

Niestety w przypadku fazy ostrej śmierć może wystąpić w ciągu 72 godzin od wystąpienia objawów!

Zakażenia Ciążowe

Zakażenie ciężarnych kotek w pierwszych trzech miesiącach ciąży może być śmiertelne dla płodu. Późniejsze zakażenie często prowadzi do hipoplazji móżdżku u noworodków, objawiającej się chodem podeszwowym, drżeniem, brakiem koordynacji ruchowej i ataksją. Objawy kliniczne pojawiają się zwykle w 2-3 tygodniu życia.

Diagnostyka i Leczenie

Diagnostyka opiera się na objawach klinicznych oraz wynikach badań hematologicznych.

Przy podejrzeniu choroby zaleca się:

  • Testy ELISA wykrywające obecność wirusa w próbkach kału
  • Technika PCR na pełnej krwi lub kale dla potwierdzenia wyników

Leczenie wymaga hospitalizacji i w naszej klinice ją prowadzimy!

Obejmuje:

  • Wspomagającą płynoterapię z dodatkiem witamin
  • Antybiotyki zapobiegające posocznicy
  • Leki przeciwwymiotne
  • Żywienie pozajelitowe
  • Leczenie przeciwciałami
  • Terapię przeciwwirusową z użyciem rekombinowanego interferonu omega

Profilaktyka

Najskuteczniejszą metodą zapobiegania panleukopenii jest szczepienie. Zaleca się:

  • Szczepienie kociąt w wieku od 6 do 12 tygodni, z przypomnieniem po 3-4 tygodniach i ponownie po roku
  • Szczepienie dorosłych kotów o nieznanej historii szczepień z przypomnieniem po roku
  • Regularne szczepienia co trzy lata dla kotów niewychodzących i co roku dla kotów mających kontakt ze światem zewnętrznym

Szczepienie przeciwko parwowirusowi jest obowiązkowe dla wszystkich kotów, niezależnie od stylu ich życia. Skuteczne szczepienia są kluczowe w walce z tą śmiertelną chorobą.


pies-krotkopyski-leczenie-psa-klinika-weterynaryjna-Lublin
pies-krotkopyski-leczenie-psa-klinika-weterynaryjna-Lublin
pies-krotkopyski-leczenie-psa-klinika-weterynaryjna-Lublin
pies-krotkopyski-leczenie-psa-klinika-weterynaryjna-Lublin
pies-krotkopyski-leczenie-psa-klinika-weterynaryjna-Lublin
pies-krotkopyski-leczenie-psa-klinika-weterynaryjna-Lublin
pies-krotkopyski-leczenie-psa-klinika-weterynaryjna-Lublin
pies-krotkopyski-leczenie-psa-klinika-weterynaryjna-Lublin

6 listopada 2020 GłównaSchorzenia

W ciągu ostatnich kilku lat dużym zainteresowaniem zaczęły cieszyć się rasy takich psów jak: buldog francuski, mops, buldog angielski, pomeraniany, yorkshire terriery i king charles spaniele. Kochamy je za małe rozmiary, pomarszczone pyszczki, piękne uśmiechy, puchatość, duże - okrągłe oczy i za ich “kanapowy” styl życia.


© 2018 Klinika Szmaragdowa. Realizacja strony: Agencja OXY Lublin