Chwilkę...
Zerwane więzadło u psa to przypadłość, z powodu której do gabinetów weterynaryjnych zgłasza się wielu właścicieli. Co więcej, można ona dotyczyć także kotów. Niektóre pupile mają tendencję do występowania tego schorzenia, a ich opiekunowie powinni bacznie obserwować ich sposób chodzenia pod kątem wystąpienia kulawizny czy nieprawidłowości w poruszaniu się.
Zespolenie wrotno-oboczne u psa to poważne schorzenie, na skutek którego dojść może nawet do śmierci zwierzaka. To patologiczny stan, w którym krążąca po organizmie krew omija wątrobę psa przez nieprawidłowe zespolenie między układem wrotnym a układem ogólnoustrojowym. Krew nie jest odpowiednio oczyszczona z toksyn, co stanowi niebezpieczeństwo dla zdrowia, a nawet życia psa. Czy zespolenie wrotno oboczne u psa można wyleczyć? Ile żyje pies z zespoleniem wrotno obocznym i jakie są objawy? Zapraszamy do przeczytania naszego artykułu.
Jak już wspomnieliśmy, zespolenie wrotno-oboczne u psa, znane również jako portosystemic shunt (PSS) lub zespolenie wrotno-układowe, to groźna przypadłość, dotykająca psy w każdym wieku – niezależnie od wielkości czy rasy. W jej przebiegu krew z jelit, zamiast być filtrowana przez wątrobę, gdzie usuwane są toksyny i odbywa się szereg procesów metabolicznych, jest przekierowywana bezpośrednio do ogólnego krwiobiegu. Dochodzi do tego na skutek nieodpowiedniego połączenia układu wrotnego i układu ogólnoustrojowego. Szczególnie groźny jest w tym przypadku amoniak, który w prawidłowym procesie powinien zostać wchłonięty w jelitach jako produkt rozkładu białek, a następnie przetransportowany do wątroby. Tam zmienia się w mało toksyczny mocznik i wydalany jest wraz z moczem. Jeśli pies cierpi na zespolenie wrotno-oboczne, amoniak omija wątrobę i jest rozprowadzany po jego krwioobiegu w niebezpiecznie dużym stężeniu, co może prowadzić do wystąpienia encefalopatii wątrobowej.
Zespolenie wrotno oboczne u psa może mieć charakter wrodzony, jeśli występuje u szczeniąt i młodych psów. Wtedy schorzenie to prawdopodobnie rozwinęło się już w życiu płodowym. Nabyte zespolenie wrotno oboczne u psa może być wynikiem chorób wątroby lub nadciśnienia wrotnego i pojawić się w każdym wieku.
Chociaż zespolenie wrotno-oboczne może występować u psów wszystkich ras, są rasy szczególnie predysponowane do pojawienia się tej wady wrodzonej. Wrodzone zespolenia wrotno-oboczne są częściej diagnozowane u ras, takich jak yorkshire terrier, maltańczyk, sznaucer miniaturowy, shih tzu, pudel miniaturowy czy dalmatyńczyk.
Chociaż wrodzone zespolenia są częstsze u mniejszych ras, mogą one występować u psów każdej wielkości. Nabyte zespolenia, które rozwijają się później, mogą
dotyczyć psów dowolnej rasy i są zazwyczaj wynikiem innych problemów zdrowotnych, wpływających na wątrobę lub układ krążenia wrotnego.
Objawy zespolenia wrotno-obocznego u psa mogą obejmować:
Opiekując się psem, warto uważnie obserwować jego zachowanie, a wszelkie niepokojące zmiany konsultować z weterynarzem.
Diagnozowanie i leczenie zespolenia wrotno-obocznego u psa wymaga kompleksowej oceny jego stanu zdrowia przez weterynarza. Zwykle w celu stwierdzenia wystąpienia tego schorzenia, przeprowadza się szereg badań diagnostycznych, takich jak badania krwi, ultrasonografia, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa oraz specjalistyczne testy krwi.
Proces diagnostyczny pod kątem zespolenia wrotno obocznego u psa weterynarz rozpoczyna od zebrania dokładnej historii zdrowotnej zwierzaka i wywiadu lekarskiego z właścicielem. Ważne jest wskazanie zauważonych objawów zespolenia wrotno obocznego u psa, takich jak problemy ze wzrostem, wymioty, biegunka, nadmierne pragnienie i oddawanie moczu. Badanie fizykalne może również ujawnić znaki wskazujące na możliwość występowania zespolenia wrotno obocznego u psa, np. małe rozmiary wątroby czworonoga.
Nieprawidłowe wyniki badań, w tym profilu biochemicznego, pełnej morfologii krwi oraz testów oceniających funkcję wątroby (np. test tolerancji amoniaku, poziomu kwasu moczowego w krwi), mogą wskazywać na obecność zespolenia wrotno obocznego u psa.
Ultrasonografia jest często pierwszym badaniem obrazowym, stosowanym do oceny wątroby i struktur naczyniowych. Za jej pomocą ujawnić można zmniejszoną wielkość wątroby oraz bezpośrednio wykazać obecność zespolenia wrotno obocznego u psa.
Kolejnym badaniem jest scyntygrafia. To specjalistyczne badanie polega na podaniu radioaktywnego izotopu, który pozwala na zobrazowanie przepływu krwi i może pokazać, czy krew faktycznie omija wątrobę.
Tomografia komputerowa z angiografią jest natomiast bardziej szczegółowym badaniem, za którego pomocą możliwe jest dokładne zlokalizowanie i określenie rozmiaru zespolenia.
Rezonans magnetyczny z angiografią może dostarczyć szczegółowych obrazów zespolenia i sąsiadujących struktur. W niektórych przypadkach zespolenia wrotno-obocznego u psa zalecana jest endoskopia, dzięki której można ocenić, czy u czworonoga występują żylaki przełyku lub żołądka. Ta dolegliwość powstaje w następstwie nadciśnienia wrotnego.
Leczenie zespolenia wrotno obocznego u psa zwykle wymaga interwencji chirurgicznej, której celem jest zamknięcie nieprawidłowego połączenia naczyniowego i przywrócenie normalnego przepływu krwi do wątroby.
W przypadkach niektórych pacjentów, możliwe jest zastosowanie minimalnie inwazyjnych technik interwencyjnych. Oprócz leczenia chirurgicznego, znaczącą rolę może odgrywać także wsparcie medyczne, w tym dieta niskobiałkowa oraz leki zmniejszające poziom amoniaku i innych toksyn we krwi.
Wielu właścicieli psów zadaje sobie pytanie, ile żyje pies z zespoleniem wrotno obocznym. Prawdą jest, że wszystko zależy od tego, kiedy dolegliwość została zdiagnozowana oraz w jakim wieku i stanie jest pupil.
W przypadkach psów z nierozpoznaną chorobą, życie może być znacząco skrócone ze względu na duże stężenie toksyn we krwi, które nie są filtrowane przez wątrobę. Może to prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym zaburzeń funkcjonowania mózgu. Bez wdrożenia odpowiedniego leczenia, może to być śmiertelne.
Ile żyje pies z zespoleniem wrotno obocznym rozpoznanym wcześniej? Zwierzaki, które przeszły skuteczne leczenie chirurgiczne w celu zamknięcie zespolenia, mogą cieszyć się długim i radosnym życiem. Wielu psów po leczeniu może żyć porównywalnie długo jak zdrowe czworonogi, pod warunkiem, że zespolenie zostało skutecznie zamknięte i nie występują inne komplikacje zdrowotne.
Odpowiedź na pytanie, ile żyje pies z zespoleniem wrotno obocznym nie jest więc jednoznaczna i zależy od kilku istotnych czynników.
Podstawą udanego leczenia zespolenia wrotno obocznego u psa jest wczesna diagnostyka oraz podjęcie zaproponowanego przez weterynarza planu leczenia. W Klinice Szmaragdowej możesz liczyć na profesjonalne, indywidualne podejście oraz szeroką wiedzę naszych specjalistów. Nowoczesne gabinety oraz sprzęt pozwalają nam rozpoznawać występujące u psa nieprawidłowości i skutecznie je leczyć, przywracając czworonoga do zdrowia. Warto pamiętać, że odpowiedzialna opieka nad zwierzętami obejmuje także zapewnienie im opieki medycznej, kiedy tego potrzebują.
Jest to schorzenie polegające na uszkodzeniu lub przemieszczeniu się dysku międzykręgowego, co może prowadzić do ucisku na struktury nerwowe i objawów neurologicznych.
Badanie neurologiczne psów to kompleksowa ocena funkcji neurologicznych, która pozwala weterynarzowi zidentyfikować ewentualne problemy z układem nerwowym. Procedura ta obejmuje szereg testów i badań, które oceniają różne aspekty funkcji neurologicznej, w tym zachowanie, ruchy, czucie oraz reakcje na bodźce zewnętrzne. Oto kilka kluczowych kroków przeprowadzanych podczas badania neurologicznego:
Poprzez dokładne przeprowadzenie tych testów i obserwacji, lekarz weterynarii może uzyskać wyczerpującą ocenę funkcji neurologicznych psa i zidentyfikować ewentualne problemy, co jest kluczowe dla diagnozy i leczenia chorób układu nerwowego.
Zespół dyskopatii, czyli przepukliny krążka międzykręgowego, to jedno z najczęstszych schorzeń kręgosłupa u naszych pupili. Objawia się on uciskiem na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwów rdzeniowych, co może prowadzić do bolesnych dolegliwości i ograniczeń w ruchu. Dlatego też, jeśli Twój futrzasty przyjaciel zmaga się z podobnymi objawami, może być konieczne podjęcie decyzji o operacji.
Typowe dla dyskopatii są rasy małych i średnich psów i krótkiej długości nóg. Zwłaszcza dotyczy to psów o długich grzbietach i krępych szyjach. Oto kilka przykładów ras, które często spotyka się w klinikach weterynaryjnych z powodu dyskopatii:
Nasza klinika weterynaryjna oferuje kompleksowe zabiegi chirurgiczne kręgosłupa, których celem jest usunięcie ucisku odpowiedzialnego za objawy chorobowe. W zależności od charakteru dyskopatii i jej lokalizacji, nasi doświadczeni chirurdzy weterynaryjni mogą zdecydować się na wykonanie różnych zabiegów. Dzięki procedurom chirurgicznym możliwe jest złagodzenie cierpień i przywrócenie komfortu ruchu pacjentowi.
Blokady kręgosłupa u psów przy dyskopatach mogą być stosowane w celu niwelowania objawów bólu. Blokady te polegają na miejscowym podaniu leku przeciwbólowego lub steroidowego bezpośrednio do obszaru kręgosłupa, gdzie występuje przepuklina dysku lub inna patologia. Mają one na celu złagodzenie bólu poprzez zmniejszenie stanu zapalnego oraz blokowanie przewodnictwa nerwowego w obszarze dotkniętym problemem.
Procedura blokady kręgosłupa u psów zwykle wykonywana jest pod kontrolą obrazowania, aby zapewnić dokładne podanie leku w odpowiednie miejsce. Weterynarz może zdecydować się na wykonanie blokady kręgosłupa, jeśli pies nie reaguje wystarczająco na leczenie farmakologiczne lub fizjoterapię, a objawy bólu są znaczne.
Blokady kręgosłupa mogą zapewnić szybką i skuteczną ulgę w bólu, co pozwala psu na lepsze funkcjonowanie i poprawę jakości życia. Jednakże, należy pamiętać, że blokady kręgosłupa są jedynie częścią kompleksowego planu leczenia i powinny być stosowane w połączeniu z innymi metodami terapeutycznymi. Należą do nich: terapia fizyczna, leczenie farmakologiczne i w niektórych przypadkach, chirurgia. Wszelkie decyzje dotyczące leczenia, w tym stosowania blokad kręgosłupa, powinny być podejmowane we współpracy z weterynarzem. Lekarz weterynarii najlepiej oceni stan zdrowia psa i dobierze odpowiednie opcje terapeutyczne.
Laminektomia, hemilaminektomia z fenestracją to kluczowe procedury chirurgiczne, które mają na celu eliminację czynników uciskających na rdzeń kręgowy. Najczęstszym powodem przeprowadzenia tych zabiegów są przepukliny krążka międzykręgowego. Zwłaszcza u psów ras predysponowanych oraz u starszych zwierząt, z biegiem czasu może dojść do degeneracyjnych zmian w krążku międzykręgowym. Osłabia to jego elastyczność i zwiększa podatność na uszkodzenia. Taka sytuacja może prowadzić do wypadnięcia krążka miażdżystego do kanału kręgowego. Może to powodować ucisk na rdzeń kręgowy, prowadząc do niedowładu, porażenia kończyn i ogromnego bólu.
Fenestracja polega na usunięciu jądra miażdżystego międzykręgowego, który uciska na struktury nerwowe. Fenestracja jest stosowana głównie w przypadku dyskopatii (prolapsu dysku) lub stenozie kręgosłupa (zwężeniu kanału kręgowego).
Zabieg „ventral slot” jest dedykowany zwierzętom z problemami odcinka szyjnego kręgosłupa. Procedura polega na udrożnieniu rdzenia kręgowego od strony brzusznej szyi, zmniejszając ucisk na rdzeń kręgowy. U psów ras predysponowanych i starszych zwierząt, degeneracyjne zmiany krążka międzykręgowego mogą prowadzić do jego osłabienia. W konsekwencji do wypadnięcia do kanału kręgowego, co z kolei może uciskać rdzeń kręgowy, powodując niedowłady, porażenia lub ból.
Poza dyskopatiami, istnieją również inne wskazania do wykonania laminektomii oraz hemilaminektomii. Najczęściej jest to obecność nowotworów, odłamki kostne czy krwiaki wewnątrz kanału kręgowego, często spowodowane urazami, np. w wyniku wypadku.
Nie tylko dyskopatie są wskazaniem do operacji kręgosłupa u zwierząt. Nasz zespół specjalistów podejmuje się również leczenia złamań kręgosłupa oraz niektórych typów nowotworów. Mogą one stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pupila.
Niestety psy operowane na syndrom brachycefaliczny - BOAS, mają czasami powikłania. Na szczęście są to pojedyncze przypadki, ale się zdarzają.
Panleukopenia kotów to groźna choroba wirusowa wywołana przez wirusa FPV (feline panleukopenia virus), blisko spokrewnionego z parwowirusem psów. Jest to często śmiertelna choroba. Dotyka zarówno koty domowe, jak i dzikie. Szczególnie dotyka młode kocięta w wieku od 3 do 5 miesięcy. Choć najczęściej atakuje młode osobniki po spadku poziomu przeciwciał matczynych, może również dotykać dorosłe koty do 4-5 roku życia. Oczywiście, jeśli nie zostały odpowiednio zaszczepione.
Wirus panleukopeni jest wyjątkowo odporny na środki dezynfekcyjne i potrafi przetrwać w środowisku zewnętrznym przez kilka miesięcy. Choroba przenosi się głównie drogą fekalno-oralną, zwykle pośrednio, choć możliwe jest także bezpośrednie zarażenie w okresie życia płodowego oraz wśród noworodków.
Panleukopenia częściej występuje u kotów, które:
Symptomy panleukopenii są zróżnicowane, od łagodnych do ciężkich, często śmiertelnych:
W badaniu krwi często dochodzi do drastycznego spadku liczby białych krwinek (leukopenia), co pogarsza rokowanie.
Zakażenie ciężarnych kotek w pierwszych trzech miesiącach ciąży może być śmiertelne dla płodu. Późniejsze zakażenie często prowadzi do hipoplazji móżdżku u noworodków, objawiającej się chodem podeszwowym, drżeniem, brakiem koordynacji ruchowej i ataksją. Objawy kliniczne pojawiają się zwykle w 2-3 tygodniu życia.
Diagnostyka opiera się na objawach klinicznych oraz wynikach badań hematologicznych.
Przy podejrzeniu choroby zaleca się:
Leczenie wymaga hospitalizacji i w naszej klinice ją prowadzimy!
Obejmuje:
Najskuteczniejszą metodą zapobiegania panleukopenii jest szczepienie. Zaleca się:
Szczepienie przeciwko parwowirusowi jest obowiązkowe dla wszystkich kotów, niezależnie od stylu ich życia. Skuteczne szczepienia są kluczowe w walce z tą śmiertelną chorobą.
Zespół wrotno - oboczny to wrodzone lub nabyte nieprawidłowości naczyniowe, w wyniku których powstają połączenia między żyłą wrotną a innymi dużymi naczyniami w organizmie zwierzęcia.
W ciągu ostatnich kilku lat dużym zainteresowaniem zaczęły cieszyć się rasy takich psów jak: buldog francuski, mops, buldog angielski, pomeraniany, yorkshire terriery i king charles spaniele. Kochamy je za małe rozmiary, pomarszczone pyszczki, piękne uśmiechy, puchatość, duże - okrągłe oczy i za ich “kanapowy” styl życia.
Objawy są podobne niezależnie od przyczyny choroby:
Diagnoza opiera się na kombinacji objawów oraz wyników badań diagnostycznych, które wykonujemy w naszej klinice weterynaryjnej:
Leczenie może być medyczne lub chirurgiczne:
Wszystkie wyżej wymienione badania diagnostyczne i procedury terapeutyczne są dostępne w naszej klinice weterynaryjnej. Nasz zespół specjalistów zapewnia kompleksową opiekę diagnostyczną i terapeutyczną, aby zapewnić Twojemu zwierzakowi najwyższy poziom zdrowia i komfortu. Jeśli podejrzewasz, że Twój zwierzak może mieć zespół Cushinga, skontaktuj się z nami, aby umówić się na konsultację i przeprowadzić niezbędne badania.
Eodem modo typi, qui nunc nobis videntur parum clari, fiant sollemnes in futurum. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ulla.
Problemy z dziąsłami u psów i kotów są bardzo powszechne i często wiążą się z problemami z halitozą (nieświeżym oddechem). Nieświeży oddech może być tylko przejściowy, spowodowany niewłaściwą higieną jamy ustnej, spożywaniem określonych pokarmów (np. ryb) lub starzeniem się, co często prowadzi do zmniejszenia produkcji śliny i zalegania pokarmu.
Jednak w niektórych przypadkach, przyczyną uporczywego nieświeżego oddechu mogą być systemowe choroby i schorzenia. Problemy z halitozą mogą wynikać z chorób przewodu pokarmowego, infekcji dróg oddechowych, cukrzycy i niewydolności nerek, a także z problemów jamy ustnej, takich jak zapalenie dziąseł, paradontoza i zapalenie jamy ustnej. Te ostatnie są najczęstszymi przyczynami.
U kotów występuje plazmocytarne zapalenie dziąseł.
Bakterie obecne w jamie ustnej, rozkładające białka śliny i resztki pokarmowe, powodują powstawanie płytki nazębnej (cienkiej, nieprzyjemnie pachnącej warstwy na powierzchni zębów). Płytka nazębna formuje się zaraz po wyrżnięciu zębów i jeśli nie jest usuwana, w ciągu krótkiego czasu (48 godzin) ulega mineralizacji, przekształcając się w kamień nazębny (brunatny, twardy osad pokrywający zęby).
Rozpoznanie problemów jamy ustnej u zwierząt może być trudne. Właściciel powinien regularnie sprawdzać jamę ustną swojego zwierzęcia, zwracając uwagę na:
Wszystkie powierzchnie zębów powinny być szczotkowane, jednak w praktyce skupiamy się na powierzchniach stykających się z policzkami. Powierzchnie wewnętrzne (przy języku) wymagają mniejszej uwagi ze względu na żucie i ścieranie przez język.
Wszystkie zabiegi stomatologiczne wykonujemy w naszej klinice. Nieświeży oddech, nawet jeśli jest przejściowy, powinien skłonić do wizyty u weterynarza, aby ocenić ogólny stan zdrowia zwierzęcia oraz stan jego jamy ustnej. Wczesne wykrycie problemów pozwala na wdrożenie odpowiednich zabiegów profilaktycznych i unikanie poważnych problemów zdrowotnych.
