Chwilkę...

011900291_DOLINA DOMINIKA_DOLAR_1
7cf12024-d03d-43ba-b17c-bb93dbf8808e
adbba091-57f6-498f-8a43-70e17665b5b5
011800513_ALEKSANDRA ZGUBINSKA_KROMKA_0_1

5 marca 2024 Bez kategorii

Dyskopatia, czyli przepuklina krążka międzykręgowego.

Jest to schorzenie polegające na uszkodzeniu lub przemieszczeniu się dysku międzykręgowego, co może prowadzić do ucisku na struktury nerwowe i objawów neurologicznych.

Badanie neurologiczne psów to kompleksowa ocena funkcji neurologicznych, która pozwala weterynarzowi zidentyfikować ewentualne problemy z układem nerwowym. Procedura ta obejmuje szereg testów i badań, które oceniają różne aspekty funkcji neurologicznej, w tym zachowanie, ruchy, czucie oraz reakcje na bodźce zewnętrzne. Oto kilka kluczowych kroków przeprowadzanych podczas badania neurologicznego:

  • Obserwacja ogólnego zachowania: Lekarz weterynarii zaczyna badanie od obserwacji ogólnego zachowania psa, szukając ewidentnych oznak bólu, niepokoju lub dezorientacji.
  • Ocena chodu i równowagi: Lekarz obserwuje chód psa, sprawdzając równowagę, koordynację ruchową oraz ewentualne zaburzenia postawy.
  • Testy odruchów: Weterynarz sprawdza różne odruchy neurologiczne psa, takie jak odruchy skórne, odruchy ścięgniste i reakcje na bodźce dotykowe.
  • Ocena czucia: Testuje się czucie psa poprzez delikatne stymulowanie skóry różnymi bodźcami, takimi jak lekki dotyk lub lekkie uderzenia.
  • Testy koordynacji ruchowej: Lekarz weterynarii może przeprowadzić testy oceniające zdolność psa do wykonywania precyzyjnych ruchów, takich jak przesuwanie łapą po powierzchni lub chwytanie przedmiotów.
  • Badanie nerwów czaszkowych: Ocenia się funkcje poszczególnych nerwów czaszkowych, takich jak reakcje gałek ocznych, reakcje na dźwięki oraz ruchy twarzy.
  • Testy bólu:  Lekarz weterynarii może przeprowadzić testy w celu oceny reakcji psa na bodźce bólowe, co może dostarczyć informacji na temat możliwych urazów lub stanów zapalnych w układzie nerwowym.

Poprzez dokładne przeprowadzenie tych testów i obserwacji, lekarz weterynarii może uzyskać wyczerpującą ocenę funkcji neurologicznych psa i zidentyfikować ewentualne problemy, co jest kluczowe dla diagnozy i leczenia chorób układu nerwowego.

Zespół dyskopatii, czyli przepukliny krążka międzykręgowego, to jedno z najczęstszych schorzeń kręgosłupa u naszych pupili. Objawia się on uciskiem na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwów rdzeniowych, co może prowadzić do bolesnych dolegliwości i ograniczeń w ruchu. Dlatego też, jeśli Twój futrzasty przyjaciel zmaga się z podobnymi objawami, może być konieczne podjęcie decyzji o operacji.

Dyskopatia, czyli przepuklina krążka międzykręgowego, może występować u psów różnych ras. Jednak niektóre rasy są bardziej predysponowane do tego schorzenia niż inne.

Typowe dla dyskopatii są rasy małych i średnich psów i krótkiej długości nóg, zwłaszcza te o długich grzbietach i krępych szyjach. Oto kilka przykładów ras, które często spotyka się w klinikach weterynaryjnych z powodu dyskopatii:

  • Jamnik – Ze względu na swoją długą sylwetkę, jamniki są szczególnie podatne na dyskopatię kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego.
  • Beagle – Choć są to psy o bardziej proporcjonalnej budowie niż jamniki, mogą być narażone na dyskopatię, szczególnie w odcinku szyjnym.
  • Shih Tzu – Te urocze psy o długiej sierści często cierpią z powodu dyskopatii, zwłaszcza w późniejszym wieku.
  • Cocker Spaniel – Rasa ta, znana ze swojej energii i entuzjazmu, może również być podatna na dyskopatię, zwłaszcza w odcinku szyjnym.
  • Bassety – Ze względu na swoją długą sylwetkę i krótkie nogi. Psy te są podatne na dyskopatię, zwłaszcza w odcinku lędźwiowym.
  • Bulldog Francuski – Chociaż buldogi francuskie nie mają tak długiej sylwetki jak niektóre inne rasy, mogą być narażone na dyskopatię ze względu na swoją budowę ciała, a także na wady wrodzone kręgosłupa.

Nasza klinika weterynaryjna oferuje kompleksowe zabiegi chirurgiczne kręgosłupa, których celem jest usunięcie ucisku odpowiedzialnego za objawy chorobowe. W zależności od charakteru dyskopatii i jej lokalizacji, nasi doświadczeni chirurdzy weterynaryjni mogą zdecydować się na wykonanie różnych zabiegów. Dzięki procedurom chirurgicznym możliwe jest złagodzenie cierpień i przywrócenie komfortu ruchu pacjentowi.

Wykonujemy blokady kręgosłupa, laminektomie, hemilaminektomie lub zabiegi techniką „ventral slot”

Blokady kręgosłupa u psów przy dyskopatach mogą być stosowane w celu niwelowania objawów bólu. Blokady te polegają na miejscowym podaniu leku przeciwbólowego lub steroidowego bezpośrednio do obszaru kręgosłupa, gdzie występuje przepuklina dysku lub inna patologia. Mają one na celu złagodzenie bólu poprzez zmniejszenie stanu zapalnego oraz blokowanie przewodnictwa nerwowego w obszarze dotkniętym problemem.

Procedura blokady kręgosłupa u psów zwykle wykonywana jest pod kontrolą obrazowania medycznego, aby zapewnić dokładne podanie leku w odpowiednie miejsce. Weterynarz może zdecydować się na wykonanie blokady kręgosłupa, jeśli pies nie reaguje wystarczająco na leczenie farmakologiczne lub fizjoterapię, a objawy bólu są znaczne.

Blokady kręgosłupa mogą zapewnić szybką i skuteczną ulgę w bólu, co pozwala psu na lepsze funkcjonowanie i poprawę jakości życia. Jednakże, należy pamiętać, że blokady kręgosłupa są jedynie częścią kompleksowego planu leczenia i powinny być stosowane w połączeniu z innymi metodami terapeutycznymi. Należą do nich: terapia fizyczna, leczenie farmakologiczne i w niektórych przypadkach, chirurgia. Wszelkie decyzje dotyczące leczenia, w tym stosowania blokad kręgosłupa, powinny być podejmowane we współpracy z weterynarzem, który jest najlepiej wyposażony do oceny stanu zdrowia psa i doboru odpowiednich opcji terapeutycznych.

Laminektomia, hemilaminektomia z fenestracją to kluczowe procedury chirurgiczne, które mają na celu eliminację czynników uciskających na rdzeń kręgowy. Najczęstszym powodem przeprowadzenia tych zabiegów są przepukliny krążka międzykręgowego. Zwłaszcza u psów ras predysponowanych oraz u starszych zwierząt, z biegiem czasu może dojść do degeneracyjnych zmian w krążku międzykręgowym, co osłabia jego elastyczność i zwiększa podatność na uszkodzenia. Taka sytuacja może prowadzić do wypadnięcia krążka miażdżystego do kanału kręgowego, co z kolei może powodować ucisk na rdzeń kręgowy, prowadząc do niedowładu, porażenia kończyn i ogromnego bólu.

Fenestracja polega na usunięciu jądra miażdżystego międzykręgowego, który uciska na struktury nerwowe. Fenestracja jest stosowana głównie w przypadku dyskopatii (prolapsu dysku) lub stenozie kręgosłupa (zwężeniu kanału kręgowego).

Zabieg „ventral slot” jest dedykowany zwierzętom z problemami odcinka szyjnego kręgosłupa, głównie spowodowanymi dyskopatią. Procedura polega na udrożnieniu rdzenia kręgowego od strony brzusznej szyi, zmniejszając ucisk na rdzeń kręgowy. U psów ras predysponowanych i starszych zwierząt, degeneracyjne zmiany krążka międzykręgowego mogą prowadzić do jego osłabienia i wypadnięcia do kanału kręgowego, co z kolei może uciskać rdzeń kręgowy, powodując niedowłady, porażenia lub ból.

Poza dyskopatiami, istnieją również inne wskazania do wykonania laminektomii oraz hemilaminektomii.  Najczęściej jest to obecność nowotworów, odłamki kostne czy krwiaki wewnątrz kanału kręgowego, często spowodowane urazami, np. w wyniku wypadku.

Nie tylko dyskopatie są wskazaniem do operacji kręgosłupa u zwierząt. Nasz zespół specjalistów podejmuje się również leczenia złamań kręgosłupa oraz niektórych typów nowotworów. Mogą one stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pupila.

Jeśli Twój zwierzak potrzebuje pomocy w zakresie chirurgii kręgosłupa, możesz polegać na naszej klinice. Nasze doświadczenie, zaangażowanie i troska o dobro pacjenta są gwarancją skutecznej opieki weterynaryjnej.

Zadzwoń do nas już dziś, aby umówić się na konsultację z naszym specjalistą i zapewnić swojemu pupilowi najlepszą możliwą opiekę.


Ryc. 1
Ryc. 4
Ryc. 5

23 stycznia 2024 Bez kategorii
Robaczyca płuc zwierząt towarzyszących to inwazje nicieni, których dorosłe postaci lokalizują się w naczyniach krwionośnych układu oddechowego.

Angiostrongylus, Aelurostrongylus i Crenosoma

Rozwój wszystkich wymienionych pasożytów, a mianowicie nicieni płucnych, zachodzi z udziałem żywicieli pośrednich. Są nimi ślimaki lądowe. Proces zarażenia występuje, gdy psy i koty spożywają ślimaki lub inne zwierzęta, które są nosicielami tych pasożytów. Niemniej jednak, do zarażenia może dojść nawet poprzez połknięcie trawy lub spożycie wody, która miała kontakt ze ślimakami, ponieważ inwazyjne larwy znajdują się w śluzie zarażonych ślimaków.

Sam proces zarażenia rozpoczyna się od stadium jaja, które opuszcza organizm zarażonego zwierzęcia z kałem. Jaja te następnie rozwijają się w larwy w środowisku zewnętrznym, a następnie zakażają ślimaki lądowe. W ślimakach, larwy przechodzą przez kolejne stadia rozwojowe, aż w końcu wytwarzają inwazyjne larwy zdolne do zarażenia ostatecznego żywiciela, czyli psa lub kota.

Nicienie płucne są przenoszone na zwierzęta domowe, gdy spożywają zarażone ślimaki lub inne zwierzęta, które z kolei zjadły zarażone ślimaki. Jednak istnieje również możliwość zarażenia poprzez spożycie trawy lub wody, które miały kontakt ze ślimakami, przenosząc inwazyjne larwy do organizmu psa lub kota.

Cykl życiowy tych pasożytów jest złożony i obejmuje różne stadia rozwojowe. Zarówno w organizmach żywicieli pośrednich (ślimaków), jak i ostatecznych (psy i koty). Rozwój wszystkich trzech wymienionych pasożytów przebiega z udziałem żywicieli pośrednich, którymi są ślimaki lądowe. Psy i koty zarażają się nicieniami płucnymi zjadając ślimaki lub inne zwierzęta, które żywią się ślimakami. Do zarażenia może dojść nawet przez połknięcie trawy czy wody na lub z którą kontakt miały ślimaki.  Inwazyjne larwy znajdują się w śluzie zarażonych ślimaków

Robaczyca płuc może wystąpić u zwierząt w każdym wieku. Grupą ryzyka będą zwierzęta wychodzące mające kontakt ze środowiskiem.  Notowane są też przypadki choroby u bardzo młodych szczeniąt lub kociąt w następstwie zarażenia śródmacicznego lub laktogennego przy ssaniu mleka. Inwazja rozwija się długo, dlatego w kraju najwięcej zarażeń stwierdza się w okresie jesienno-zimowym.

U sporej części zarażonych osobników pozornie nie występują objawy kliniczne.  W rzeczywistości u zwierząt tych występuje osłabienie kondycji, szybkie męczenie się, spadek masy ciała. Znaczna część przypadków obejmuje mało swoiste objawy. Występują: niedokrwistość, wymioty, biegunka, obrzęki podskórne a nawet objawy neurologiczne w postaci oczopląsu omdleń, napadów drgawkowych. Bardziej charakterystyczne związane są bezpośrednio z zapaleniem układu oddechowego, jak: utrudnione oddychanie, duszność i kaszel, chrząkanie, mlaskanie.

U psów z inwazją Angiostrongylus mogą wystąpić koagulopatie.  Przejawia się to samoistnymi krwawieniami z jamy ustnej, odbytu, nozdrzy, otarć skóry.  Robaczyca płuc wywoływana jest przez nicienie larworodne w kale zarażonych zwierząt i obserwujemy larwy nicieni a nie jaja. Dlatego rutynowe badanie parazytologiczne metodami flotacyjnymi może dać wynik fałszywie negatywny.

Aby prawidłowo zdiagnozować robaczycę płuc lekarz weterynarii zleca badanie kału metodą larwoskopową nazywaną metodą Baermann’a. Ze względu na powszechne występowanie w środowisku ślimaków zapobieganie inwazji jest trudne.  Najważniejszym działaniem profilaktycznym powinno być rutynowe badanie parazytologiczne kału. Następnie, celowany dobór terapii przeciwpasożytniczej.

W naszej klinice leczymy zwierzęta z robaczycy płuc!

Należy podkreślić, że aktualnie stosowane leki przeciwpasożytnicze określane jako antyhelmintyki charakteryzują się dobrą skutecznością zwalczania robaczyc płuc zwierząt towarzyszących. Część z nich wymaga większej ilości dawek lub przedłużonego okresu aplikacji niż przy robaczycach żołądkowo-jelitowych. Na szczęście żadna z wymienionych inwazji nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzi. Ze względu na złożony cykl rozwojowy pasożytów nie przenosi się bezpośrednio pomiędzy zwierzętami.


parwowiroza
IMG_7561

8 grudnia 2023 Bez kategorii

Parwowiroza u psów to wirusowa choroba zakaźna, która głównie atakuje układ pokarmowy i immunologiczny. Jest to jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla psów w Polsce i na całym świecie.  Wirus parwowirozy jest bardzo zaraźliwy. Parwowiroza może prowadzić do śmierci, szczególnie u szczeniąt i psów o osłabionym układzie odpornościowym. Zdarza się, że na parwowirozę chorują starsze psy o zaburzonym systemie immunologicznym i nieszczepione.

Objawy:

  1. Grypopodobne objawy: Gorączka, brak apetytu, osłabienie, wymioty, biegunka.
  2. Niedobór białych krwinek: Co prowadzi do osłabienia układu odpornościowego, zwiększając podatność na inne infekcje.
  3. Objawy gastroenterologiczne: Biegunka, która może prowadzić do odwodnienia, zespół hemoragicznego zapalenia jelit (krwawe biegunki).
  4. Zmiany w szpiku kostnym: Spadek liczby płytek krwi (krwawienia, skłonność do siniaków).
  5. Zaburzenia neurologiczne: W niektórych przypadkach parwowiroza może prowadzić do problemów neurologicznych.

Sposób zakażenia:

Główną drogą zakażenia parwowirusem u psów jest kontakt z zakażonymi psami lub ich wydzielinami (kał, wymioty, ślina). Wirus może przetrwać w środowisku zewnętrznym przez długi czas, co sprawia, że ​​jest niebezpieczny nawet w miejscach, gdzie psy się nie spotykają bezpośrednio. Odporność, jaką przekazuje szczeniętom matka wraz z mlekiem, szybko przestaje być wystarczająca. Jest to częste w przypadku zmiany otoczenia i kiedy zwierzę nie jest zaszczepione.

Inne Parwowirozy:

  1. Parwowirus kotów (FPV, Feline Panleukopenia Virus): Jest podobny do parwowirusa psów i może powodować panleukopenię u kotów. Objawy obejmują gorączkę, wymioty, biegunkę, utratę apetytu i osowiałość.
  2. Parwowirusy u bydła: Istnieje kilka parwowirusów, które mogą infekować bydło, w tym Bovine Parvovirus. Objawy mogą obejmować trudności w oddychaniu, gorączkę, zaburzenia trawienne i problemy z płodnością u krów.
  3. Parwowirusy u świń: Kilka parwowirusów atakuje świnie, w tym Porcine Parvovirus (PPV). U świń może to prowadzić do problemów reprodukcyjnych, poronień, a także wad wrodzonych u prosiąt.
  4. Parwowirusy u dzikich zwierząt: Parwowirusy mogą infekować również dzikie zwierzęta. Takie jak lisy, szopy i jenoty czy norki, powodując różne choroby związane z układem pokarmowym i oddechowym, a także neurologicznym.

Diagnoza i leczenie:

Diagnoza parwowirozy u psa opiera się na badaniu klinicznym i testach laboratoryjnych (badanie kału, testy immunoenzymatyczne). Leczenie jest zazwyczaj skomplikowane i polega na podtrzymywaniu nawodnienia, kontrolowaniu objawów, leczeniu wtórnych infekcji, wspomaganiu układu odpornościowego psa i dożywaniu pozajelitowym. Szczególnie istotne jest, by zapobiegać zakażeniu poprzez szczepienia.

W naszej klinice w leczeniu stosujemy surowicę przeciw wirusowi. Podanie surowicy jest jedną z możliwych metod leczenia parwowirozy. Surowica to osocze zawierające przeciwciała przeciwko konkretnemu wirusowi i pomaga w leczeniu.

Działanie surowicy:

  1. Przeciwciała przeciwko wirusowi: Surowica zawiera przeciwciała. Podanie surowicy z przeciwciałami przeciwko parwowirusowi wspiera układ odpornościowy chorego zwierzęcia, w walce z infekcją.
  2. Neutralizacja wirusa: Przeciwciała obecne w surowicy mogą pomóc w neutralizacji wirusa parwowirusa, ograniczając jego zdolność do atakowania komórek organizmu.

Ograniczenia:

Skuteczność surowicy w przypadku leczenia parwowirozy bywa ograniczona. Wirus ma tendencję do szybkiego atakowania i niszczy komórki układu odpornościowego.

Podsumowanie:

Surowica jest stosowana jako jeden z elementów terapii wspomagającej u zwierząt chorych. Pamiętajmy, że stosowanie surowicy nie jest gwarancją wyzdrowienia!

W naszej klinice wykonujemy przeszczepy kałowe. Jest to eksperymentalna metoda leczenia, która opiera się na przeszczepie zdrowej mikroflory jelitowej.

Działanie:

  1. Przeszczepienie zdrowej flory jelitowej: Zdrowe kałowe bakterie z kałem dawcy, są pobierane i podawane choremu zwierzęciu. Celem jest zrekonstruowanie i przywrócenie zdrowej flory bakteryjnej w jelitach.
  2. Przywrócenie równowagi mikroflory jelitowej: Parwowirus może zakłócać naturalną równowagę bakterii w jelitach. Przeszczepienie kału może pomóc w odbudowie zdrowej populacji bakteryjnej, co może wspomóc odporność i zdrowie jelitowe chorego zwierzęcia.
  3. Poprawa stanu zdrowia: Przeszczepienie kału może pomóc w zminimalizowaniu objawów parwowirusa poprzez wsparcie układu pokarmowego i odpornościowego, co może przyczynić się do poprawy stanu zdrowia zwierzęcia.

Ograniczenia i badania:

Przeszczepy kałowe są stosunkowo nową metodą leczenia u zwierząt z parwowirozą. Badania nad skutecznością i bezpieczeństwem tej metody są wciąż ograniczone i wymagają dalszych badań.

Ważne jest, by przeszczep kału odbywał się pod nadzorem. Lekarz weterynarii podejmuje decyzję o stosowaniu przeszczepu. Całość leczenia dobierana jest na podstawie indywidualnych okoliczności, historii choroby i stanu zdrowia zwierzęcia. Metoda ta może wydawać się obiecująca na podstawie wielu wyleczonych psów w naszej klinice i innych

Zapobieganie:

Najlepszym sposobem ochrony psa przed parwowirusem jest szczepienie. Szczepionka jest skuteczną metodą zapobiegania chorobie. Psa należy izolować od innych zwierząt w miejscach publicznych, gdzie zakażenie może być bardziej prawdopodobne.

Parwowiroza u psów to poważna choroba, a każda nieleczona parwowiroza zawsze będzie miała przebieg śmiertelny. Odpowiednie środki zapobiegawcze, jak szczepienia, higiena i odpowiednia opieka weterynaryjna, zmniejszają ryzyko zakażenia i zgonu psa.


IMG_2734
babeszjoza
Wet chocolate havanese puppy after bath
42a130a3339d17f5b9e975f6fc079a36_h

26 listopada 2023 Bez kategorii

Babeszjoza: Zagrożenie Przenoszone Przez Kleszcze

Babeszjoza, znana również jako „gorączka kleszczowa”, jest chorobą pasożytniczą wywoływaną przez pierwotniaki z rodzaju Babesia, przenoszoną przez kleszcze w wyniku ukąszenia. To schorzenie może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia zwierząt, dlatego zrozumienie jej natury, objawów oraz sposobów zapobiegania jest kluczowe.

Od lat Leczymy Babeszjozę!

Charakterystyka babeszjozy

Babeszjoza jest spowodowana przez pasożytnicze pierwotniaki z rodzaju Babesia, które atakują czerwone krwinki krwi. Kleszcze, będące nosicielami Babesia, przenoszą te mikroorganizmy podczas żerowania, infekując organizm gospodarza. Objawy babeszjozy mogą obejmować gorączkę, dreszcze, bóle głowy, osłabienie, a w przypadkach zaawansowanych – poważne problemy z układem krwiotwórczym. Jest to jedna z głównych przyczyn babeszjozy u psów. Babesia canis występuje w kilku podgatunkach, w tym Babesia canis canis, Babesia canis vogeli i Babesia canis rossi. Każdy z tych podgatunków może mieć odmienne cechy biologiczne i różne regiony endemiczne.

  • Babesia canis canis: Jest szeroko rozpowszechniona w Europie i wywołuje różne objawy kliniczne u zarażonych psów.
  • Babesia canis vogeli: Często spotykana w rejonach basenu Morza Śródziemnego i może wywoływać poważne przypadki babeszjozy.
  • Babesia canis rossi: Bardziej powszechna w Afryce i często wywołuje ciężkie przypadki babeszjozy u psów.
  • Babesia gibsoni: jest innym gatunkiem Babesia, który może zarażać psy. Jest bardziej powszechna w krajach Azji Południowo-Wschodniej. Jest to również znaczący patogen, który może powodować poważne problemy zdrowotne u psów. Coraz częściej obserwujemy zarażenia w Polsce.

Zapobieganie babeszjozie u zwierząt

Ochrona przed babeszjozą opiera się na środkach zapobiegawczych:

1. Kontrola powłoki ciała i oglądanie zwierząt

Regularne sprawdzanie ciała i odzieży po przebywaniu w obszarach, gdzie kleszcze mogą występować. Stosowanie środków odstraszających kleszcze jest bardzo istotne.

2. Ograniczenie kontaktu z kleszczami

Unikanie obszarów o wysokiej roślinności, noszenie długich ubrań oraz korzystanie z siatek na okna, aby zmniejszyć ryzyko kontaktu z kleszczami.

3. Badania i opieka nad zwierzętami

Regularne badania weterynaryjne zwierząt domowych, stosowanie preparatów przeciw kleszczom oraz kontrola na obecność kleszczy u zwierząt są niezwykle istotne.

Diagnoza i leczenie u psów

Wczesna diagnoza jest kluczowa w leczeniu babeszjozy.

Diagnoza i leczenie babesiozy u psów są kluczowe dla skutecznego zarządzania tą chorobą. Oto ogólne kroki, które lekarz weterynarii może podjąć podczas diagnozy i leczenia babeszjozy u psów:

Diagnoza
  • Badania laboratoryjne: Testy krwi mogą pomóc w wykryciu obecności Babesia. Zazwyczaj lekarz weterynarii będzie szukał zmian w krwinkach czerwonych, obecności pasożyta pod mikroskopem.
  • Badanie kliniczne: Lekarz weterynarii bierze pod uwagę objawy kliniczne i historię kliniczną psa. Objawy, takie jak gorączka, osłabienie, utrata apetytu, mogą sugerować babesiozę, ale mogą być także podobne do innych schorzeń. Czasami w ostatniej zaawansowanej fazie choroby występuje krwiomocz.
Leczenie
  • Leki przeciwko babeszjozie, przeciwpierwotniacze: leki, takie jak imidokarb, atowakwon, czy azotan imidokarbu są często stosowane w leczeniu babesiozy u psów. Leczenie zwykle trwa przez kilka dni, a lekarz weterynarii dobiera dawkę odpowiednią dla stanu zdrowia psa.
  • Wsparcie terapeutyczne: W niektórych przypadkach, gdy choroba jest zaawansowana, konieczne może być dodatkowe wsparcie terapeutyczne – hospitalizacja i płynoterapia – płyny infuzyjne w celu nawodnienia psa i utrzymania równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej.
  • Obserwacja i opieka: Po rozpoczęciu leczenia ważne jest ścisłe monitorowanie stanu psa. Lekarz weterynarii może zalecić kolejne badania krwi, aby ocenić odpowiedź na leczenie i powikłania po przebytej chorobie.

Podsumowanie

Babeszjoza to poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt, a także ludzi. Jednakże, wiedza, profilaktyka oraz szybka reakcja na objawy mogą znacznie zmniejszyć ryzyko zachorowania oraz zapewnić skuteczne leczenie. Stały rozwój metod diagnostycznych i terapeutycznych stanowi klucz do skuteczniejszej walki z tą chorobą, jednakże pamiętajmy o profilaktyce!

Pamiętajmy, że świadomość oraz odpowiednie środki zapobiegawcze są kluczowe w ochronie przed babeszjozą.

W ramach profilaktyki stosowane mogą być preparaty w formie:

  • kropli na skórę – „spot-on”
  • roztworu lay-on
  • spreju
  • tabletek
  • obroży

W przypadku zarażenia babeszją nasza klinika prowadzi pełną diagnostykę, leczenie, hospitalizację z płynoterapią, a także transfuzją krwi.


IMG_7762
IMG_7784
IMG_7794
IMG_7760
IMG_7826
IMG_7818
IMG_7845
IMG_7866

18 sierpnia 2023 Bez kategorii

Zabieg TPLO jest metodą leczenia urazu stawu kolanowego.

Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego (CCL – Cranial Cruciate Ligament) to jedna z najczęstszych przyczyn kulawizny u psów. Więzadło krzyżowe przednie to struktura w stawie kolanowym odpowiadającą za stabilność kości piszczelowej względem kości udowej podczas poruszania się zwierzęcia. Do uszkodzenia najcześciej dochodzi przy jego długotrwałym nadwyrężeniu, rzadko jest to wynik pojedynczego urazu. Leczeniem z wyboru jest  zabieg chirurgiczny. W klinice wykonujemy zabiegi techniką TPLO, CWO, TTA i szwu bocznego.

Do uszkodzenia więzadeł predysponowane są psy ras dużych, jak też olbrzymich. Ostatnio coraz częściej diagnozujemy tę przypadłość także u ras małych i kotów. Jednocześnie częstym problemem towarzyszącym jest też zwichnięcie rzepki, które stwarza dodatkowe wyzwanie dla chirurga i zespołu.

Do objawów należy kulawizna o różnym stopniu nasilenia. Od lekkiej związanej z przeprostem stawu skokowego do ciężkiej kulawizny z niemożliwością obarczania kończyny.

Brak stabilności stawu kolanowego związanego z CCL często skutkuje podwinięciem lub rozdarciem łąkotek oraz szybko nasilającymi sie zmianami zwyrodnieniowymi. Diagnostyka opiera się na badaniu klinicznym. Lekarz weterynarii wykonuje test szuflady, jak również test kompresji. Badania te często wykonujemy w sedacji, ponieważ pozwala to pozbyć się oporów mięśniowych. Wprowadzenie zwierzęcia w sen nie powoduje bólu, a zarazem znosi napięcie mięśniowe. Niewątpliwie wspomagającym badaniem jest USG stawu kolanowego pozwalające ocenić łąkotkę przyśrodkowa oraz ciało tłuszczowe. Ponadto, równie ważne jest badanie RTG stawów, które pozwala ukazać zaawansowanie problemu. Badanie obrazowe ujawnia ewentualny stopień zmian zwyrodnieniowych, jak też zapalnych.

Uszkodzone więzadło samo sie nigdy nie zrośnie!

Leczenie opiera sie na zabiegu chirurgicznym tzw. osteotomii poziomującej kości piszczelowej. W klinice wykonujemy zabieg technika TPLO, CWO, TTA oraz szwu bocznego. Metoda dobierana jest indywidualnie do pacienta i umożliwia całkowity powrót do sprawności. Leczenie zachowawcze lekami przeciwbólowy i przeciwzapalnymi daje tylko chwilowa poprawę, a długotrwałe podawanie sterydów lub leków niesterydowych tzw.NLPZóW może odbić się na zdrowiu naszego pupila.

Rekonwalescencja po operacji trwa około 6 tygodni i wiąże się z kontrolowanymi spacerami na smyczy, unikaniem gwałtownych ruchów, aportu oraz skakania. Na kilka dni po zabiegu zakładany jest opatrunek uciskowy lub zalecane są masaże rehabilitacyjne. Operujemy pacjentów w każdym wieku. U psów starszych powyżej 8 roku życia zalecana jest konsultacja kardiologiczna i echo serca przed zabiegiem. Anestezjolodzy dbają, o to, by zmniejszyć ryzyko znieczulenia ogólnego. Zabiegi zawsze wykonujemy w znieczuleniu wziewnym z użyciem desfluranu, sewofluranu lub isofluoranu. Zwierzęta po zabiegu, czasami pozostają na 2-3 dni na hospitalizacji.

Pamietajmy ze każda kulawizna to objaw bólu u naszego zwierzaka i nawet jeżeli nie słyszymy wyraźnego popiskiwania to wymaga ona konsultacji ortopedycznej.

Cena zabiegu nie należy do niskich, a jest to wynik dużego doświadczenia i profesjonalnej wiedzy zdobywanej na wielu szkoleniach. Operacje wymagają poświęcenia czasu, leków, materiałów jednorazowych, płyt stabilizujących wykonanych z tytanu i najwyższej jakości sprzętu.

Zabiegi ortopedyczne w naszej klinice wykonują: dr Paulina Kot oraz dr Paweł Adam Mucha

Świadcząc usługi lekarsko-weterynaryjne na najwyższym poziomie pomagamy Państwa zwierzętom całodobowo.

Reasumując – warto nie zwlekać z wizytą, kiedy wystąpi kulawizna u Twojego pupila!


4e3d75f5-7b89-4f50-acf6-8c097036cbe1
IMG_9727
IMG_9054

8 sierpnia 2023 Bez kategorii

W ostatnim czasie zaobserwowaliśmy zwiększoną ilość pacjentów wykazujących objawy potocznie zwanego „kaszel kenelowy”. Z tego powodu chcemy podzielić się z Państwem kilkoma faktami dotyczącymi tej jednostki chorobowej.

Kaszel Kenelowy – inaczej zakaźny zespół oddechowy psów (CIRD)/zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli/zakaźne zapalenie krtani i tchawicy to choroba wywoływana przez wiele czynników, zarówno wirusowych, jak i bakteryjnych. Najczęściej występuje u psów o obniżonej odporności, szczególnie przebywających w większych skupiskach, w każdym wieku.
Główne objawy kliniczne to:
  • napadowy kaszel
  • kichanie
  • obustronny śluzowy lub ropny wypływ z nosa
  • krztuszenie, wymioty
  • tkliwa krtań, tchawica
  • brak apetytu
Zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli jest chorobą bardzo zaraźliwą – do jej transmisji wystarczy chwilowy kontakt z zarażonym osobnikiem np. podczas spaceru.

Do najczęstszych patogenów wywołujących CIRD należą:

A) z czynników wirusowych:
  • adenowirus psów typu 2
  • wirus parainfluenzy psów
  • herpeswirus psów typu 1
  • wirus nosówki psów
  • koronawirus oddechowy psów
B) z czynników bakteryjnych:
  • Bordetella bronchiseptica
  • Mycoplasma cynos

Jak uniknąć zachorowania psa?

Szczepienia dodatkowe są to szczepienia, które są zalecane do wykonania u danego zwierzęcia, jeśli występuje duże ryzyko styczności z danym czynnikiem zakaźnym, jednakże nie są już one obowiązkowe. Przykładem takiego szczepienia jest szczepienie na zakaźne zapalenie oskrzeli i tchawicy u psów.

W naszej klinice zawsze można umówić się na szczepienie przez Vetineo lub Wettermin.

Kiedy należy szczepić przeciwko CIRD?

Szczepienie na kaszel kenelowy wskazane jest przypadku kontaktu psa z dużą ilością innych psów. Najczęściej są to hodowle lub czas, kiedy pies będzie przebywał w hotelu dla zwierząt, na wystawie albo wybiera się na zawody. Kiedy w okolicy zamieszkania występuje podwyższenie zachorowań na tę jednostkę, również  należy rozważyć takie szczepienie.

Szczepienie jest dostępne w formie donosowej i iniekcyjnej.  Preparaty dostępne na rynku oferują różny czas ochrony oraz ilość dawek. W zależności od preparatu odporność może utrzymywać się już po jednej dawce przez około rok. Dostępne są też produkty, które podawane są w kilku dawkach.

Jeżeli zauważyłeś u swojego psa podobne objawy, to należy się zgłosić do lekarza weterynarii w celu postawienia odpowiedniej diagnozy i ewentualnego leczenia oraz ustalenia profilaktyki na następny okres.


IMG_8562
IMG_8532
IMG_8552
IMG_8565

2 lipca 2023 Bez kategorii

Kolejny koziołek dołączył do lubelskiego szlaku pod patronatem, honorowym Prezydenta Miasta Lublina. Vetek, bo tak ma na imię, powstał na cześć wszystkich lekarzy weterynarii i tych ludzi, którzy pomagają zwierzętom. 


a9481497-9f65-47e7-ab6f-9513aa21bd7f.jpeg

8 maja 2023 Bez kategorii

Który z lekarzy weterynarii nie spotkał się z tym hasłem w swoim zawodowym dorobku? Kto z nas nie mierzył się z dylematem podjęcia tej ciężkiej, ostatecznej decyzji? Czasami jedynej, słusznej. Bywają momenty gdzie jesteśmy w stanie pomóc, mamy możliwość rozszerzenia diagnostyki, lecz zdarza się, że pomimo naszych chęci i możliwości opiekunowie nie mają pieniędzy/woli na dalsze leczenie, a my rozkładamy ręce i zastanawiamy się co możemy zrobić.


© 2018 Klinika Szmaragdowa. Realizacja strony: Agencja OXY Lublin