Jak obcinać pazury psa? Praktyczny przewodnik

Przycinanie pazurów u psa to jeden z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych. Warto wykonywać go regularnie, aby zapewnić psu komfort chodzenia i nie narażać go na bolesne urazy, takie jak złamanie pazura, pęknięcie czy wrośnięcie. Wielu właścicieli zastanawia się, w jaki sposób oraz jak często obcinać psu pazury, a także czy zdecydować się na samodzielne obcinanie pazurów, czy zgłosić się do gabinetu weterynaryjnego. W naszym artykule odpowiemy na najbardziej nurtujące pytania na temat psich pazurów.

Czy wszystkie psy potrzebują obcinania pazurów?

Warto zaznaczyć, że nie wszystkie psy wymagają regularnego przycinania pazurów. Potrzeba obcinania pazurów zależy od wielu czynników, a kluczowe znaczenie mają:

rasa i typ budowy,
waga i wielkość psa,
ilość oraz intensywność codziennego ruchu,
rodzaj podłoża, po którym pies się porusza (np. twarda nawierzchnia, jak chodnik lub miękka, jak trawa),
szybkość wzrostu pazurów,
a także obecność pazurów dodatkowych – tzw. wilczych pazurów, które nie zawsze ścierają się samoistnie.

Niektóre psy ścierają sobie pazury przy chodzeniu, dlatego w określonych przypadkach systematyczne spacery po twardym podłożu wystarczają. Jednak u psów małych i lekkich proces ten może być niewystarczający, co oznacza konieczność regularnego skracania pazurów.

Jak obciąć pazury u psa – podstawowe zasady

Czym obcinać pazury u psa?

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów obcinaczek do pazurów. Dobrze sprawdzają się te o okrągłym kształcie ostrza, które świetnie radzą sobie z twardymi psimi paznokciami. Weterynarz lub groomer może doradzić, które będą najlepsze dla Twojego psa.

Najpopularniejsze opcje to:

Obcinaczki z zabezpieczeniem – ograniczają ryzyko przycięcia pazura zbyt krótko.
Pilniki elektryczne (szlifierki) – delikatnie spiłowują pazury, ale są głośniejsze i wymagają dłuższego czasu przyzwyczajania psa do ich dźwięku.

Dodatkowo warto przygotować:

smakołyki lub matę do lizania, aby pies miał pozytywne skojarzenia z zabiegiem,
matę antypoślizgową dla większego komfortu i stabilności psa.

Budowa części dystalnej kończyn psa – dlaczego ostrożność jest kluczowa?

Każda łapa psa ma cztery palce, a u niektórych psów występują dodatkowe pazury wilcze. Każdy pazur składa się z:

twardej zewnętrznej warstwy,
wewnętrznej warstwy – łożyska, macierzy,
rdzenia, który zawiera naczynia krwionośne i nerwy.

Przycinając pazury, należy zachować ostrożność, aby nie naruszyć macierzy, co mogłoby spowodować ból i krwawienie.

Czym jest wilczy pazur?

Wilczy pazur nie występuje u wszystkich psów. To pozostałość ewolucyjna – szczątkowy palec, który znajduje się wyżej na łapie, zazwyczaj po wewnętrznej stronie. Częściej występuje na przednich niż na tylnych łapach. Czasem bywa luźno osadzony, a czasem mocno przytwierdzony. Nie pełni żadnej funkcji i nie dotyka podłoża podczas chodzenia.

Jak przycinać psu czarne pazury?

Czarne pazury naszych czworonożnych przyjaciół mogą wydawać się trudne do przycięcia, ponieważ w ich przypadku niewidoczna jest macierz. Właściciele psów obawiają się zbyt mocnego obcięcia i sprawienia pupilowi bólu. Przy obcinaniu czarnych pazurów najlepiej kierować się zasadą, która mówi, że cięcie powinno przebiegać w linii prostej, a granicą są opuszki palcowe.

Przygotowanie psa do tego zabiegu powinno odbywać się stopniowo. Najlepiej oswoić psa z zabiegami pielęgnacyjnymi już w czasie szczenięcym.

Naucz psa, że dotykanie łap to nic strasznego.
- Regularnie dotykaj i masuj łapy, stopniowo przyzwyczajając do manipulacji.
- Za każdą akceptację dotyku nagradzaj smakołykiem.
Obserwuj reakcje psa i postępuj zgodnie z jego tempem.
- Jeśli pies wykazuje oznaki stresu, cofnij się do wcześniejszego etapu i kontynuuj ćwiczenia powoli.
Wprowadź dotykanie pazurów jako codzienną rutynę.
- Regularny dotyk w połączeniu z nagrodami pomaga zbudować pozytywne skojarzenia.
Zadbaj o stabilną powierzchnię.
- Używaj mat antypoślizgowych, dywanów lub ręczników. Pies poczuje się pewniej, kiedy podłoże pod jego łapami będzie stabilne.
Jeśli pies ma długą sierść na łapach, delikatnie ją odsuń lub przytnij.
- Dzięki temu pazury będą lepiej widoczne, co ułatwi precyzyjne przycinanie.

Jak sprawdzić, czy pazury psa wymagają przycięcia?

Kiedy skrócić pazury psa? Sprawdź, jak wyglądają pazury, gdy pies stoi – jeśli ich końcówki są cienkie, zakrzywione lub zaczynają haczyć o dywany i ubrania, to znak, że prawdopodobnie wymagają skrócenia.

Z kolei jeśli pazury dotykają ziemi, ale nie powodują unoszenia łapy, istnieje duże prawdopodobieństwo, że ścierają się naturalnie. Pamiętajmy, że zbyt długie mogą być powodem bólu stawów!

Czy dźwięk stukających pazurów oznacza, że są za długie?

Nie zawsze. Najlepiej skonsultować się z lekarzem weterynarii lub technikiem weterynarii, który oceni, czy pazury wymagają skrócenia. Zwykle jednak, jeśli kroki psa są mocno słyszalne, oznacza to, że czas obciąć pazury.

Jak prawidłowo obcinać pazury psa?

Przyzwyczaj psa do obcinaczek.
- Pozwól mu je powąchać, połóż na ziemi i rozsyp wokół smakołyki, aby wzbudzić pozytywne skojarzenia.
Dotykaj pazurów obcinaczkami bez cięcia.
- Po każdym kontakcie nagradzaj psa, aby oswoił się z dotykiem narzędzia.
Przyzwyczaj psa do dźwięku obcinaczek.
- Możesz symulować dźwięk obcinania, łamiąc makaron, np. rurki.
Przycinaj tylko końcówkę pazura.
- Na początek obetnij tylko jeden pazur i nagrodź psa. Stopniowo przechodź do kolejnych. Najlepiej przycinać pazury, kiedy są lekko namoczone, aby ułatwić sobie pracę.
Wykonaj test przed cięciem.
- Zanim przejdziesz do skracania pazurów, lekko ściśnij obcinaczki wokół pazura. Jeśli pies reaguje niepokojem, oznacza to, że rdzeń jest blisko – oddal cięcie i obetnij mniejszą część.
Uważaj na rdzeń.
- W jasnych pazurach łożysko jest widoczne jako różowy rdzeń – nie obcinaj zbyt krótko!
- W ciemnych pazurach rdzeń jest niewidoczny, więc przycinaj ostrożnie, jedynie czubek pazura. Można użyć latarki, aby lepiej zobaczyć strukturę pazura.
Przycinanie bardzo długich pazurów.
- Jeśli pazury są wyjątkowo długie, rdzeń również się wydłużył. Skracaj je stopniowo – co tydzień o mały fragment.
Nie zapomnij o pazurach wilczych.
- Znajdują się wyżej na kończynie i nie ścierają się naturalnie. Ich nadmierny wzrost może prowadzić do bolesnych urazów.
Miej pod ręką środki tamujące krwawienie.
- Specjalne sztyfty lub proszek pomagają zatrzymać krwawienie, jeśli przy obcinaniu psu pazurów przypadkowo naruszysz rdzeń.

Jak często sprawdzać pazury u psa?

Regularnie kontroluj długość pazurów, najlepiej co 2–3 tygodnie. Starsze psy lub te z mniejszą ilością ruchu mogą wymagać częstszego skracania pazurów. To, jak często obcinać pazury u psa jest kwestią indywidualną.

Konsekwencje braku obcinania psich pazurów

Zbyt długie pazury u psa mogą powodować ból, deformacje palców, a nawet prowadzić do problemów ze stawami. Jeśli zauważysz, że pazury zaczynają się podwijać lub wrastać w skórę, skonsultuj się z profesjonalnym groomerem lub lekarzem weterynarii. Pamiętajmy, że pazury nie powinny dotykać podłoża.

Regularna kontrola i pielęgnacja pazurów psa to kluczowy element dbania o jego zdrowie, komfort i prawidłowe poruszanie się.

Jeśli nie jesteś pewien, jak bezpiecznie obcinać psie pazury, zasięgnij porady weterynarza lub skorzystaj z usług doświadczonego groomera, czy technika weterynarii.

Ile kosztuje obcinanie pazurów w gabinecie weterynaryjnym?

Cena obcięcia psich pazurów zależy od danego gabinetu. W wielu przypadkach weterynarz obcina pazury psu przy okazji wizyt profilaktycznych czy szczepienia i jest to bezpłatna usługa.

Jeśli natomiast zabieg wymaga innych czynności pielęgnacyjnych lub zwierzak potrzebuje szczególnego traktowania (np. jest agresywny, lękliwy lub bardzo zaniedbany), obcinanie pazurów może być droższe.

Jak obcinać pazury psa? Podsumowanie

Regularne obcinanie psu pazurów to nie tylko kwestia estetyki, ale przede wszystkim zdrowia i komfortu czworonoga. Zaniedbane pazury mogą prowadzić do bólu, urazów i problemów z poruszaniem się. Jak dbać o pazury u psa? Kluczem do bezpiecznego obcinania jest cierpliwość, odpowiednie narzędzia i znajomość budowy psich pazurów.

Warto również pamiętać, że każdy zwierzak jest inny. Pazury psów rosną w różnym tempie, więc częstotliwość zabiegu obcinania pazurów należy dostosować indywidualnie. Jeśli masz wątpliwości, nie wahaj się skonsultować z profesjonalistą. Dbając o pazury, dbasz o dobre samopoczucie swojego pupila.

Nowoczesność i wygoda – aplikacja Vetineo w naszej Klinice!

W naszej Klinice zawsze kierujemy się zasadą, że dobro zwierząt i wygoda ich opiekunów są najważniejsze. Dlatego z radością wprowadziliśmy aplikację Vetineo – innowacyjne rozwiązanie, które pozwala nam jeszcze lepiej odpowiadać na potrzeby naszych klientów.

Dlaczego zdecydowaliśmy się na Vetineo?

Wprowadzenie aplikacji Vetineo to odpowiedź na wyzwania, które zauważaliśmy w codziennej pracy. Chcieliśmy uprościć proces umawiania wizyt, ułatwić Państwu dostęp do zaleceń lekarza dla Państwa pupili oraz zapewnić wygodny sposób komunikacji z naszą kliniką. Często widzieliśmy, jak nasi klienci martwili się, że zapomną o terminach szczepień czy badań kontrolnych. Dzięki aplikacji te problemy odchodzą w zapomnienie. Vetineo pozwala nam także działać skuteczniej. Ważne informacje o zdrowiu Państwa zwierząt są dostępne w jednym miejscu – łatwo, szybko i wygodnie.

To nowoczesne rozwiązanie, które wpisuje się w naszą misję świadczenia usług weterynaryjnych na najwyższym poziomie

Jak działa aplikacja Vetineo?

Aplikacja Vetineo to narzędzie stworzone z myślą o opiekunach zwierząt. Jest niezwykle intuicyjna i prosta w obsłudze. Po pobraniu aplikacji na telefon i zarejestrowaniu konta mogą Państwo połączyć się z naszą kliniką, a następnie korzystać z szeregu funkcji, które znacznie ułatwiają codzienne życie.

Umawianie wizyt online – koniec z dopasowywaniem się do godzin pracy recepcji. Teraz wizytę mogą Państwo zarezerwować w dowolnym momencie, nawet w środku nocy, korzystając z aplikacji. Wystarczy kilka kliknięć, by wybrać termin i godzinę, która najbardziej Państwu odpowiada.

Wirtualna książeczka zdrowia zwierzęcia – informacje o zdrowiu Państwa pupila są zawsze pod ręką. Zalecenia, wyniki badań, wykonane szczepienia czy zalecenia lekarza są dostępne w aplikacji, co pozwala na pełną kontrolę nad zdrowiem czworonoga.

Przypomnienia o ważnych terminach – aplikacja przypomni Państwu o zbliżającym się terminie szczepienia, odrobaczenia czy wizyty kontrolnej. Dzięki temu mogą Państwo mieć pewność, że zdrowie pupila jest zawsze pod najlepszą opieką.

Co aplikacja daje klientom naszej kliniki?

Dzięki Vetineo opieka nad zwierzętami staje się wygodniejsza. Ponieważ wiemy, jak zabiegane jest życie naszych klientów, dlatego stworzyliśmy rozwiązanie, które nie tylko pozwala im zaoszczędzić czas, lecz możliwia jednoczesne, lepsze dbanie o zdrowie swoich pupili. Wprowadzenie tej aplikacji sprawia, że komunikacja z naszą kliniką jest prostsza i bardziej efektywna. Mogą Państwo w każdej chwili sprawdzić historię wizyt swojego pupila, skonsultować się z nami lub zaplanować kolejną wizytę. Wszystko to z poziomu własnego telefonu.

Jak zacząć korzystać z aplikacji Vetineo?

Rozpoczęcie korzystania z Vetineo jest bardzo proste.

Wystarczy:

Pobrać aplikację na telefon z systemem Android lub iOS.
Zarejestrować konto i podać dane swojego zwierzęcia.
Połączyć się z naszą Kliniką z kodem 4382642. Aby zacząć korzystać z wszystkich dostępnych funkcji należy zrobić to na recepcji. Jeśli mają Państwo pytania lub potrzebują pomocy przy instalacji aplikacji, to nasz zespół nie tylko chętnie odpowie na wszystkie wątpliwości, ale również pomoże na każdym etapie procesu.

Zapraszamy do korzystania z aplikacji Vetineo!

Wierzymy, że Vetineo to przyszłość opieki weterynaryjnej, która pozwala jeszcze lepiej troszczyć się o zdrowie Państwa zwierząt. Jesteśmy dumni, że możemy jako jedna z pierwszych Klinik w regionie wprowadzić takie rozwiązanie. Zachęcamy do pobrania aplikacji i przekonania się, jak wiele może ona ułatwić w codziennej opiece nad czworonogami. Razem zadbajmy o ich zdrowie!

Umów się na konsultację przez Vetineo!

Tomografia komputerowa kręgosłupa u zwierząt – nowoczesna diagnostyka w naszej klinice

Tomografia komputerowa (TK) kręgosłupa to jedno z najważniejszych badań obrazowych stosowanych w diagnostyce chorób neurologicznych i ortopedycznych u zwierząt. W naszej klinice weterynaryjnej wykorzystujemy nowoczesny tomograf Imaginalis, który pozwala na uzyskanie obrazów o wysokiej rozdzielczości, umożliwiając precyzyjne rozpoznanie schorzeń i zaplanowanie dalszego leczenia, w tym zabiegów chirurgicznych.

Zastosowanie tomografii komputerowej w diagnostyce kręgosłupa u psów i kotów

Tomografia komputerowa jest szczególnie przydatna w diagnozowaniu następujących schorzeń:

1. Dyskopatia i choroby krążków międzykręgowych

Jednym z najczęstszych wskazań do wykonania TK kręgosłupa jest podejrzenie przepukliny jądra miażdżystego(dyskopatii), która prowadzi do ucisku na rdzeń kręgowy i może powodować silny ból, niedowłady, a nawet paraliż.

TK jest szczególnie pomocna w diagnostyce:

Dyskopatii Hansen typu I – nagłego wypadnięcia krążka międzykręgowego, które jest częste u ras takich jak jamniki, buldogi francuskie, pekińczyki i beagle.
Dyskopatii Hansen typu II – stopniowego uwypuklania się krążka, co częściej występuje u większych psów, np. labradorów, owczarków niemieckich.

Badanie tomograficzne pozwala dokładnie określić lokalizację ucisku, stopień zaawansowania zmian oraz podjąć decyzję o konieczności leczenia chirurgicznego.

2. Urazy i złamania kręgosłupa

Tomografia komputerowa jest niezastąpiona w ocenie złamań i zwichnięć kręgów po urazach, np. wypadkach komunikacyjnych, upadkach z wysokości czy urazach sportowych.

TK pozwala dokładnie ocenić:

Stopień uszkodzenia kręgów i struktur rdzenia kręgowego.
Czy doszło do przemieszczenia fragmentów kostnych, które mogą powodować ucisk na rdzeń kręgowy.
Możliwości chirurgicznej stabilizacji kręgosłupa.

W przypadkach urazów, gdzie podejrzewane są złamania lub zwichnięcia, tomografia jest kluczowa w planowaniu operacji stabilizacji kręgosłupa, np. przy użyciu śrub, płytek i cementu kostnego.

3. Nowotwory kręgosłupa i rdzenia kręgowego

Nowotwory kręgosłupa mogą obejmować zarówno pierwotne guzy kości, jak i przerzuty do kręgów oraz nowotwory naciekające na rdzeń kręgowy.

TK pozwala na dokładne określenie:

Lokalizacji i rozległości guza.
Naciekania nowotworu na okoliczne tkanki, w tym rdzeń kręgowy i opony rdzeniowe.
Możliwości chirurgicznego usunięcia zmiany.

W zależności od wyniku tomografii podejmowana jest decyzja o operacyjnym usunięciu guza, biopsji czy wdrożeniu terapii paliatywnej.

4. Wrodzone wady i anomalie kręgosłupa

Niektóre rasy psów, zwłaszcza brachycefaliczne (np. buldogi francuskie, mopsy, buldogi angielskie), są predysponowane do wrodzonych wad budowy kręgosłupa, takich jak:

Półkręgi – niepełne uformowanie kręgów, które może prowadzić do deformacji i ucisku na rdzeń kręgowy.
Zwichnięcia i przemieszczenia kręgów – np. niestabilność szczytowo-obrotowa (C1-C2) u yorkshire terrierów czy chihuahua.
Zespolenia kręgów (blokowe kręgi) – które mogą prowadzić do przeciążeń w innych odcinkach kręgosłupa.

Dzięki tomografii możliwa jest precyzyjna diagnostyka tych schorzeń i ocena konieczności interwencji chirurgicznej.

5. Zakażenia i stany zapalne kręgosłupa

Tomografia komputerowa jest pomocna w diagnozowaniu zakażeń bakteryjnych i grzybiczych kręgów, takich jak:

Zapalenie kręgów i krążków międzykręgowych (spondylodiscitis) – infekcja prowadząca do zniszczenia struktur kostnych i niestabilności kręgosłupa.
Ropnie w obrębie kręgosłupa – które mogą powodować ucisk na rdzeń kręgowy i wymagają interwencji chirurgicznej.

Tomografia komputerowa, a operacje kręgosłupa

Precyzyjna diagnostyka TK jest kluczowa w planowaniu wielu zabiegów chirurgicznych, w tym:

Hemilaminektomia / laminektomia – operacje odbarczające rdzeń kręgowy, stosowane w leczeniu dyskopatii i urazów.
Stabilizacja kręgosłupa – za pomocą implantów, płytek, śrub lub cementu kostnego w przypadku złamań i zwichnięć.
Usunięcie guzów kręgosłupa – w przypadkach nowotworów naciekających struktury kostne i rdzeniowe.
Dekompresja w przypadku zwężenia kanału kręgowego – np. u ras predysponowanych do spondylozy (np. owczarki niemieckie).
Chirurgiczne leczenie wad wrodzonych – stabilizacja nieprawidłowo uformowanych kręgów w przypadku wad rozwojowych.

Zalety tomografu Imaginalis w diagnostyce kręgosłupa

Wysoka rozdzielczość obrazów – umożliwia precyzyjne uwidocznienie nawet drobnych zmian patologicznych.
Krótki czas badania – minimalizuje stres i obciążenie pacjenta.
Możliwość obrazowania różnych odcinków kręgosłupa – od odcinka szyjnego po lędźwiowy i krzyżowy.
Integracja TK z mielografią – w przypadkach konieczności dodatkowego obrazowania rdzenia kręgowego.

Jak przygotować zwierzę do badania TK kręgosłupa?

Tomografia komputerowa wymaga znieczulenia ogólnego, dlatego przed badaniem konieczne jest:

Decyzja lekarza prowadzącego o wskazaniu do tomografii i ustalenie lokalizacji.
Badanie krwi (profil biochemiczny, parametry wątrobowe i nerkowe).
Echo serca u starszych pacjentów lub ras predysponowanych do chorób serca.
Konsultacja anestezjologiczna w celu kwalifikacji do znieczulenia.
Umów konsultację!

Zwierzę pozostaje pod obserwacją do momentu pełnego wybudzenia, aby zapewnić mu bezpieczeństwo po badaniu.

Tomografia komputerowa głowy psa i kota – precyzyjna diagnostyka obrazowa

Tomografia komputerowa (TK) to nowoczesna i niezwykle dokładna metoda diagnostyczna, pozwalająca na ocenę struktur kostnych oraz tkanek miękkich głowy psa i kota. Dzięki wysokiej rozdzielczości obrazów 3D, możliwe jest wykrycie nawet niewielkich zmian, które mogłyby zostać przeoczone w standardowym badaniu rentgenowskim (RTG).

Kiedy zaleca się TK głowy u psa i kota?

Tomografia komputerowa jest szczególnie przydatna w diagnostyce:

Nowotworów – umożliwia określenie lokalizacji, wielkości oraz charakteru zmian nowotworowych w obrębie czaszki, zatok, jamy nosowej i mózgu.
Urazów czaszki – pozwala ocenić złamania, krwiaki wewnątrzczaszkowe oraz inne uszkodzenia pourazowe.
Chorób zatok i jamy nosowej – pomocna w identyfikacji stanów zapalnych, polipów, torbieli czy obecności ciał obcych.
Chorób uszu – w szczególności w przypadku przewlekłych stanów zapalnych oraz podejrzenia infekcji ucha środkowego i wewnętrznego.
Zaburzeń neurologicznych – ocenia struktury mózgu, co jest kluczowe w diagnostyce padaczki, wodogłowia, zespołów przedsionkowych czy zmian pourazowych.
Problemów stomatologicznych i szczękowo-żuchwowych – umożliwia wykrycie zmian w obrębie zębów, korzeni, kości żuchwy i szczęki, takich jak ropnie, nowotwory, wady zgryzu czy choroby przyzębia.

Jak przebiega badanie?

Tomografia komputerowa jest badaniem bezbolesnym, ale wymaga znieczulenia ogólnego, aby zapewnić nieruchomość pacjenta i uzyskać obrazy najwyższej jakości. Proces badania obejmuje:

Przygotowanie pacjenta – zwierzę podlega kwalifikacji do znieczulenia, często na podstawie badań krwi i kardiologicznych.
Podanie środka kontrastowego (jeśli konieczne) – w celu lepszego zobrazowania naczyń krwionośnych oraz struktur tkanek miękkich.
Wykonanie skanowania – trwa od kilku do kilkunastu minut.
Analiza wyników – obrazy są interpretowane przez lekarza radiologa, a wyniki dostępne są zwykle w ciągu kilku dni.

Zalety nowoczesnych systemów TK

Wysoka rozdzielczość obrazów – umożliwia dokładne zobrazowanie nawet najmniejszych zmian patologicznych.
Krótki czas badania – minimalizuje stres dla pacjenta.
Integracja różnych metod obrazowania – połączenie TK z fluoroskopią i RTG zwiększa precyzję diagnostyczną.
Bezpieczeństwo – nowoczesne systemy pozwalają na obniżenie dawki promieniowania przy zachowaniu wysokiej jakości obrazu.

Tomografia komputerowa jest obecnie złotym standardem w diagnostyce chorób głowy u psów i kotów. Dzięki niej lekarze weterynarii w naszej klinice mogą szybciej i skuteczniej podejmować decyzje terapeutyczne, co znacząco zwiększa szanse na skuteczne leczenie.

W dzisiejszych czasach psy i koty są jednymi z naszych najbliższych przyjaciół i dlatego wymagana jest profilaktyczna pielęgnacja zębów. Poświęcamy im dużo wolnego czasu, a one odwzajemniają się bezinteresowną miłością i przywiązaniem. Wiele z nich towarzyszy nam przez większość dnia i nocy, dlatego ważne jest, aby czuły się komfortowo i szczęśliwie. Z perspektywy właściciela jednym z kluczowych aspektów zdrowia naszych czworonożnych przyjaciół powinna być higiena jamy ustnej.

Nauka czyszczenia zębów, podobnie jak wiele innych czynności pielęgnacyjnych, powinna rozpocząć się jak najwcześniej. Wielu właścicieli pyta: „Po co czyścić szczeniakowi zęby mleczne, skoro i tak wypadną?” Owszem, wypadną, ale we wczesnym okresie życia zarówno psy, jak i koty przyswajają wiele nawyków, które – skutecznie utrwalone – przyniosą im korzyści w dorosłym życiu i ułatwią codzienną pielęgnację ich opiekunom.

Najskuteczniejszym sposobem nauki szczotkowania zębów u psa i kota jest nauka przez zabawę. To kluczowe, ponieważ pies, który kojarzy mycie zębów z pozytywnym doświadczeniem, chętniej będzie je wykonywał. Aby ułatwić proces, warto motywować zwierzę ulubionymi smakołykami, szczególnie na początku. Warto pamiętać, że koty, ze względu na swoje niezależne usposobienie, trudniej przekonać do pielęgnacji jamy ustnej niż psy. Jednak to właśnie one są bardziej narażone na choroby zębów i dziąseł, dlatego regularna higiena jamy ustnej kota jest niezwykle istotna.

Jak przyzwyczaić psa i kota do szczotkowania zębów?
Najlepiej rozpocząć od kilkusekundowej manipulacji palcem w jamie ustnej pupila. Warto posmarować palec smakowitym żelem lub pastą dla zwierząt, aby zwiększyć zainteresowanie. Czynność tę należy powtarzać codziennie o stałej porze, stopniowo wydłużając czas i nagradzając zwierzaka przysmakiem. Następnym krokiem jest użycie silikonowej nakładki na palec, gazika lub specjalnej szczoteczki do zębów dla psów i kotów.

Nie można zapominać o wyborze odpowiedniej pasty do zębów dla zwierząt. Należy unikać produktów przeznaczonych dla ludzi, ponieważ zawierają składniki szkodliwe dla psów i kotów. Dostępnych jest wiele smakowych past do higieny jamy ustnej zwierząt, które ułatwiają proces nauki i są dobrze tolerowane.

Na rynku dostępnych jest wiele produktów do higieny jamy ustnej zwierząt. Na początek warto wybrać pasty smakowe, które będą lepiej tolerowane.

Są to pasty enzymatyczne, a niektóre z nich zawierają mikrocząsteczki krzemionki zwiększające właściwości ścierne. Dostępne są także inne produkty wspomagające higienę jamy ustnej, takie jak spraye, płyny do płukania, chusteczki czy dodatki paszowe. Przed wyborem warto skonsultować się z lekarzem weterynarii, który doradzi odpowiedni preparat.

Podczas szczotkowania należy czyścić jedynie policzkową powierzchnię koron zębów, wykonując ruchy pionowe i okrężne. Można zacząć od siekaczy, kłów lub zębów policzkowych – kolejność nie jest najważniejsza, liczy się natomiast to, aby zadbać o wszystkie zęby, także te najdalej położone. Regularne szczotkowanie może znacząco spowolnić odkładanie się kamienia nazębnego i tym samym zapobiec chorobom przyzębia oraz powikłaniom ze strony serca, nerek, trzustki i innych narządów. Nie bez znaczenia jest także redukcja nieprzyjemnego zapachu z jamy ustnej, co wpływa na komfort codziennego przebywania z pupilem.

Warto regularnie kontrolować stan jamy ustnej swojego zwierzaka – zaglądać na zęby i dziąsła, wąchać jego oddech, a w razie jakichkolwiek niepokojących objawów skonsultować się z lekarzem weterynarii. Wczesna reakcja na pojawiające się problemy pozwala uniknąć poważnych konsekwencji zdrowotnych. Zapraszamy!

szczotkowanie zębów psa
jak myć zęby psu
higiena jamy ustnej kota
pasta do zębów dla psa
choroby zębów u kota

Tomografia komputerowa w naszej klinice

Tomografia komputerowa (TK) to nowoczesne, zaawansowane, bezinwazyjne i bezbolesne badanie diagnostyczne, które stanowi istotne uzupełnienie innych metod obrazowania, takich jak klasyczne RTG czy ultrasonografia. Dzięki wykorzystaniu w naszej klinice technologii TK możliwe jest uzyskanie precyzyjnych, trójwymiarowych obrazów wnętrza organizmu, co znacznie zwiększa skuteczność diagnostyki i pozwala na dokładniejszą ocenę stanu zdrowia pacjenta.

Na czym polega badanie TK?

Tomografia komputerowa opiera się na serii ekspozycji promieniowania rentgenowskiego wykonywanych pod różnymi kątami. Uzyskane dane są następnie przetwarzane przez zaawansowane oprogramowanie komputerowe, które tworzy trójwymiarowy obraz badanej okolicy. W przeciwieństwie do tradycyjnego RTG, gdzie struktury nakładają się na siebie, TK pozwala na precyzyjne zobrazowanie poszczególnych warstw anatomicznych, co znacznie poprawia jakość diagnostyki.

Zastosowanie tomografii komputerowej Badanie TK znajduje szerokie zastosowanie w weterynarii i naszej klinice, szczególnie w diagnostyce:

struktur kostnych (np. czaszka, kończyny, kręgosłup),
narządów wypełnionych powietrzem (np. płuca, zatoki, jamy nosowe, puszki bębenkowe),
w niektórych przypadkach także tkanek miękkich (np. mózg, narządy jamy brzusznej, guzy nowotworowe, zmiany zapalne).

Środek kontrastowy W celu uzyskania jeszcze bardziej szczegółowych obrazów często stosuje się środek kontrastowy na bazie jodu. Kontrast podawany jest dożylnie lub bezpośrednio do określonych przestrzeni ciała (np. przestrzeń podpajęczynówkowa, kanały słuchowe, stawy, drogi moczowe), co umożliwia dokładniejszą ocenę struktur, które w standardowym badaniu mogłyby pozostać niewidoczne.

Znieczulenie ogólne i przygotowanie pacjenta

Z uwagi na konieczność całkowitego unieruchomienia pacjenta, badanie TK przeprowadzane jest w znieczuleniu ogólnym. Procedura wymaga wcześniejszej kwalifikacji pacjenta do narkozy, obejmującej:

badanie kliniczne przeprowadzone przez lekarza weterynarii,
badania dodatkowe, takie jak analiza krwi (ze szczególnym uwzględnieniem parametrów nerkowych i tarczycowych),
ewentualne badanie kardiologiczne, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku lub z chorobami serca.

Przebieg badania i czas trwania

Czas trwania badania TK zależy od zakresu badanej okolicy i zazwyczaj wynosi od kilku do kilkudziesięciu minut. Po zakończeniu procedury pacjent pozostaje w klinice pod opieką lekarza weterynarii do momentu pełnego wybudzenia z narkozy. Cały proces odbywa się pod ścisłym nadzorem lekarza anestezjologa oraz radiologa, wspieranych przez doświadczony personel techniczny.

Bezpieczeństwo i wskazania do badania

Tomografia komputerowa, mimo że dostarcza bardzo precyzyjnych informacji, wiąże się z narażeniem pacjenta na większą dawkę promieniowania w porównaniu do tradycyjnego RTG. Z tego powodu badanie można wykonać wyłącznie na podstawie skierowania od lekarza weterynarii, który wcześniej ocenia, czy jest ono zasadne.

Interpretacja wyników i czas oczekiwania

Opisy badań radiologicznych przesyłamy drogą elektroniczną w terminie 7–10 dni roboczych. W nagłych przypadkach istnieje możliwość wykonania opisu w trybie pilnym (cito) w ciągu 3 dni roboczych. W przypadku nagłych sytuacji wymagających natychmiastowej interwencji, takich jak ostre niedowłady kończyn czy urazy, badanie jest oceniane bezzwłocznie. Pozwala to na szybkie podjęcie decyzji o dalszym leczeniu chirurgicznym.

Kontakt i dodatkowe informacje

W celu uzyskania szczegółowych informacji zapraszamy do kontaktu z naszą kliniką. Nasi specjaliści chętnie odpowiedzą na wszelkie pytania i rozwieją ewentualne wątpliwości. Zachęcamy również do umówienia się na konsultację, podczas której lekarz oceni konieczność wykonania badania TK u Państwa pupila.

pies-krotkopyski-leczenie-psa-klinika-weterynaryjna-Lublin

Syndrom Brachycefalicznego Zatkania Dróg Oddechowych (BOAS) u psów ras brachycefalicznych: Optymalny czas na interwencję chirurgiczną.

Syndrom brachycefaliczny (BOAS) to złożony zespół anatomicznych nieprawidłowości, które występują w górnych drogach oddechowych psów ras brachycefalicznych. Do tej grupy należą takie rasy jak mopsy, buldogi francuskie, buldogi angielskie, shih tzu, pekińczyki czy boxery. Psy te charakteryzują się spłaszczonymi czaszkami, krótkimi pyskami oraz szerokimi oczami, co jest wynikiem selekcji hodowlanej ukierunkowanej na uzyskanie tych cech fizycznych. Niestety, taka budowa anatomiczna prowadzi do powstawania wielu problemów zdrowotnych, zwłaszcza związanych z oddychaniem. W wyniku zwężenia dróg oddechowych, pies ma trudności w prawidłowym oddychaniu, co może prowadzić do duszności, chrapania, a także zwiększonej podatności na infekcje dróg oddechowych.

Brachycefaliczne rasy psów są popularne i mają uroczy wygląd, ale borykają się z poważnymi problemami zdrowotnymi. Ich czaszki i drogi oddechowe są nieprawidłowo ukształtowane, co prowadzi do trudności w oddychaniu. Objawy BOAS mogą pojawić się już w młodym wieku, ale nasilają się z czasem. Z czasem problemy z oddychaniem stają się coraz poważniejsze, co obniża jakość życia psa. Nieleczone problemy oddechowe mogą prowadzić do chorób serca, udarów cieplnych, a w najgorszym przypadku – przedwczesnej śmierci psa.

Z tego powodu tak istotne jest, by właściciele psów ras brachycefalicznych byli świadomi problemów zdrowotnych związanych z tą grupą ras oraz podejmowali odpowiednie kroki w celu poprawy jakości życia swoich pupili. Wczesna diagnoza oraz odpowiednia interwencja weterynaryjna mogą znacznie poprawić komfort życia psa i zmniejszyć ryzyko poważnych komplikacji zdrowotnych. Ważne jest by operować psy w miesiącach chłodnych.

Przyczyny i objawy BOAS:

U psów ras brachycefalicznych występują następujące nieprawidłowości anatomiczne:

Zwężone nozdrza przednie: Ograniczają przepływ powietrza do nosa.
Wydłużone podniebienie miękkie: Może zasłaniać krtań, utrudniając oddychanie.
Przerośnięte migdałki podniebienne: Zajmują przestrzeń w gardle, blokując drogi oddechowe.
Wypadnięte kieszonki krtaniowe: Dodatkowo zwężają światło krtani.

Typowe objawy BOAS to:

Chrapanie i charczenie podczas snu.
Duszność, szczególnie podczas wysiłku.
Oddychanie przez otwarty pysk.
Nietolerancja wysokich temperatur.
Nawracające stany zapalne dróg oddechowych.

W miarę postępu choroby mogą wystąpić także omdlenia czy sinica.

Diagnostyka i leczenie:

Diagnoza BOAS opiera się na wywiadzie klinicznym, obserwacji objawów oraz badaniach endoskopowych, które pozwalają ocenić anatomię i funkcję dróg oddechowych. Leczenie z wyboru stanowi interwencja chirurgiczna, mająca na celu:

Poszerzenie nozdrzy przednich.
Skrócenie wydłużonego podniebienia miękkiego.
Usunięcie przerośniętych migdałków.
Resekcję wypadniętych kieszonek krtaniowych.

Zabiegi te znacząco poprawiają przepływ powietrza, redukują objawy i podnoszą komfort życia psa. Wykonywane są najczęściej w znieczuleniu ogólnym, a czas hospitalizacji jest krótki – często pies może wrócić do domu tego samego dnia.

Optymalny wiek na przeprowadzenie zabiegu:

Wiek psa w chwili przeprowadzenia operacji ma wpływ na skuteczność leczenia i ryzyko powikłań. Zalecenia dotyczące wieku przeprowadzenia zabiegu są zróżnicowane:

Wczesna interwencja: Niektórzy weterynarze zalecają przeprowadzenie zabiegu między 4. a 6. miesiącem życia, aby zapobiec rozwojowi wtórnych zmian i wspomóc prawidłowy rozwój dróg oddechowych.
Późniejsza korekta: Inne źródła sugerują wykonanie zabiegu między 12. a 24. miesiącem życia, gdy organizm psa jest w pełni rozwinięty, co zmniejsza ryzyko powikłań.

Decyzja o terminie operacji powinna być podjęta po konsultacji z lekarzem weterynarii, uwzględniając indywidualne potrzeby i stan zdrowia psa.

Dlaczego teraz jest najlepszy czas na zabieg?

W miesiącach wiosennych, kiedy temperatury są umiarkowane, jest to idealny okres na przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego u psów z BOAS. Unikanie ekstremalnych upałów po operacji zmniejsza ryzyko powikłań i zapewnia komfortowy proces rekonwalescencji dla zwierzęcia. Dodatkowo, wiosenne miesiące sprzyjają regularnym spacerom i aktywnościom na świeżym powietrzu, co wspomaga rehabilitację pooperacyjną. Zalecamy umówić się na konsultację u doktora Pawła Adama Mucha

Korzyści z przeprowadzenia zabiegu:

Poprawa jakości życia: Zwiększenie komfortu oddychania pozwala psu na swobodne uczestniczenie w codziennych aktywnościach.
Zmniejszenie ryzyka powikłań: Eliminacja przeszkód w drogach oddechowych redukuje ryzyko infekcji i innych problemów zdrowotnych.
Mniejsze ryzyko chorób serca: Choroby niedokrwienne i niedomykalności zastawek
Mniejsze ryzyko obrzęku płuc: U ras brachycefalicznych często dochodzi do niewydolnościowych powikłań układu oddechowego
Zwiększenie długości życia: Lepsza funkcja oddechowa wpływa na ogólny stan zdrowia i może przyczynić się do dłuższego życia psa.

Kastracja samicy– klasyczna czy laparoskopowa? Którą metodę wybrać? Kastracja samicy psa to jedna z najczęściej wykonywanych procedur weterynaryjnych, mająca na celu nie tylko kontrolę populacji, ale również poprawę zdrowia i zachowania zwierzęcia. Nazywana jest popularnie sterylizacją. Obecnie właściciele czworonogów mają do wyboru dwie główne metody kastracji – klasyczną oraz laparoskopową. Która z nich jest lepsza? Jakie są ich zalety i wady? Oto szczegółowe porównanie obu technik.

Kastracja klasyczna – sprawdzona metoda chirurgiczna

Sterylizacja klasyczna to tradycyjna metoda polegająca na chirurgicznym usunięciu jajników lub/i macicy u samic poprzez nacięcie powłok brzusznych. Jest to metoda skuteczna, od lat stosowana w medycynie weterynaryjnej.

Zalety:

Niższy koszt – kastracja klasyczna jest tańsza niż metoda laparoskopowa, co czyni ją bardziej dostępną dla właścicieli psów.
Powszechność – większość gabinetów weterynaryjnych oferuje tę metodę, co ułatwia znalezienie specjalisty.
Skuteczność – tradycyjna kastracja pozwala na całkowite usunięcie gonad, eliminując ryzyko schorzeń związanych z układem rozrodczym.

Wady:

Większa ingerencja chirurgiczna – nacięcie powłok brzusznych wymaga dłuższego gojenia i niesie ze sobą większe ryzyko powikłań, takich jak infekcje czy rozejście się szwów.
Dłuższy czas rekonwalescencji – pies może odczuwać większy dyskomfort i wymagać dłuższego okresu regeneracji po zabiegu.

Kastracja laparoskopowa – nowoczesne podejście

Sterylizacja laparoskopowa to minimalnie inwazyjna metoda chirurgiczna, w której zamiast dużego nacięcia wykonuje się niewielkie otwory (zazwyczaj 2–3), przez które wprowadza się kamerę oraz narzędzia chirurgiczne. Metoda ta jest szczególnie polecana dla suk, ale stosuje się ją również u samców.

Zalety:

Mniejsza inwazyjność – mniejsze nacięcia oznaczają szybsze gojenie, mniejsze ryzyko infekcji i krótszy czas rekonwalescencji.
Mniejszy ból pooperacyjny – psy po zabiegu laparoskopowym szybciej wracają do pełnej sprawności i odczuwają mniejszy dyskomfort.
Precyzja zabiegu – dzięki kamerze chirurg może dokładniej ocenić narządy i wykonać zabieg z większą dokładnością.

Wady:

Wyższy koszt – kastracja laparoskopowa jest droższa ze względu na specjalistyczny sprzęt oraz większe wymagania dotyczące umiejętności chirurga.
Dostępność – nie każdy gabinet weterynaryjny dysponuje sprzętem i specjalistą wykonującym laparoskopię.

Którą metodę wybrać?

Wybór odpowiedniej metody kastracji zależy od kilku czynników, takich jak budżet, zdrowie i wiek psa oraz preferencje właściciela. Jeśli zależy Ci na niższych kosztach i sprawdzonej metodzie, kastracja klasyczna będzie dobrym wyborem. Natomiast jeśli priorytetem jest szybka rekonwalescencja, mniejsze ryzyko powikłań oraz komfort psa, warto rozważyć metodę laparoskopową.

Przed podjęciem decyzji najlepiej skonsultować się z nami i lekarzem weterynarii, który oceni stan zdrowia psa i doradzi najlepsze rozwiązanie. Bez względu na wybór, kastracja to inwestycja w zdrowie i dobrostan Twojego pupila, która przyniesie korzyści zarówno jemu, jak i Tobie.

Jeśli masz dodatkowe pytania, skontaktuj się z naszym lekarzem weterynarii, który pomoże rozwiać wszelkie wątpliwości i dostosować zabieg do indywidualnych potrzeb Twojego psa.

Kastracja laparoskopowa suk i kotek – nowoczesna metoda chirurgiczna

Kastracja samic psów i kotów jest jedną z najczęściej wykonywanych procedur w praktyce weterynaryjnej. Dzięki postępowi w chirurgii weterynaryjnej, coraz częściej stosuje się techniki małoinwazyjne, w tym laparoskopię, która minimalizuje traumatyzację tkanek i przyspiesza rekonwalescencję zwierząt. Zabieg kastracji samicy (potocznie zwanej sterylizacją) może być wykonywany poprzez standardowe dojście chirurgiczne. Dzięki rozwojowi metod małoinwazyjnych, kastrację laparoskopową suk i kotek wykonuje się za pomocą endoskopu sztywnego oraz specjalnych portów roboczych, co umożliwia precyzyjne przeprowadzenie zabiegu. Wykorzystanie tych narzędzi znacząco poprawia bezpieczeństwo i skuteczność procedury. Sterylizacja samic zwierząt to jedna z najczęściej wykonywanych procedur chirurgicznych w weterynarii. Przez lata standardową metodą kastracji była ovariohisterektomia (OHE), czyli usunięcie zarówno jajników, jak i macicy. Jednak w świetle najnowszych badań coraz częściej zaleca się ovariektomię (OE) – mniej inwazyjną operację polegającą na usunięciu wyłącznie jajników, dlatego zalecana jest kastracja laparoskopowa suk i kotek.

Wykonujemy sterylizację laparoskopową w naszej klinice

Kastracja laparoskopowa to procedura chirurgiczna polegająca na usunięciu jajników (owariektomia) lub jajników wraz z macicą (owariohisterektomia) przy użyciu endoskopu wprowadzanego przez niewielkie nacięcia w powłokach brzusznych. Dzięki zastosowaniu optyki endoskopowej chirurg ma możliwość precyzyjnej wizualizacji i manipulacji narządami rozrodczymi, co zwiększa bezpieczeństwo zabiegu. W naszej klinice wykonujemy głównie sterylizacje suk metodą laparoskopową.

Techniki kastracji laparoskopowej

Laparoskopowa owariektomia (LOVE) – polega na usunięciu samych jajników. Technika LOVE polega na zastosowaniu szwu przezbrzusznego, który podwiesza każdy z usuwanych jajników, tymczasowo przytwierdzając je do ściany jamy brzusznej lub na utrzymaniu ich grasperem przez operatora. Jest to metoda preferowana w wielu krajach europejskich i USA. Badania wykazują, że po usunięciu jajników nie występuje ryzyko rozwoju ropomacicza ani torbielowatego zapalenia błony śluzowej macicy. Owariektomia jest procedurą szybszą, mniej inwazyjną i bezpieczniejszą w porównaniu do owariohisterektomii.
Laparoskopowa owariohisterektomia (LOVH) – usunięcie jajników oraz macicy. Wskazaniem do tej procedury są zmiany patologiczne macicy, takie jak: ropomacicze, torbielowate zapalenie macicy czy inne choroby uniemożliwiające pozostawienie tego narządu.

Zalety kastracji laparoskopowej

Minimalna inwazyjność – zabieg wykonuje się przez 2-3 nacięcia o średnicy około 1 cm, co minimalizuje uraz tkanek.
Szybsza rekonwalescencja – ograniczenie aktywności zwierzęcia przez 4-5 dni jest wystarczające. Podczas gdy w przypadku tradycyjnej metody chirurgicznej zaleca się nawet 10-dniowy okres ograniczenia ruchu.
Zmniejszone ryzyko powikłań – mniejsze ryzyko zrostów wewnątrz jamy brzusznej oraz powikłań związanych z gojeniem się ran chirurgicznych.
Precyzja operacyjna – dzięki wykorzystaniu powiększenia optycznego chirurg może dokładnie uwidocznić i usunąć gonady, co zmniejsza ryzyko zespołu pozostawionego jajnika.
Mniejszy ból śród- i pooperacyjny – technika ta wiąże się z mniejszym urazem tkanek, co zmniejsza odczuwanie bólu przez zwierzę.

Bezpieczeństwo procedury

Badania wykazały, że laparoskopowa owariektomia jest procedurą krótszą o nawet 50% w porównaniu do laparoskopowej owariohisterektomii. Kastracja laparoskopowa suk i kotek zmniejsza czas znieczulenia oraz ryzyko powikłań. Dodatkowo ogranicza możliwość uszkodzenia sąsiadujących struktur, takich jak moczowody, co jest jednym z częstszych powikłań tradycyjnych zabiegów sterylizacji. Dzięki tym zaletom, laparoskopowa procedura znacząco zmniejsza ryzyko powikłań pooperacyjnych, poprawiając bezpieczeństwo zabiegu. Ryzyko powikłań zależy od doświadczenia chirurga oraz warunków aseptycznych, które mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa zabiegu. Te czynniki decydują o sukcesie procedury.

Umów się na konsultację

Kastracja laparoskopowa suk i kotek jest nowoczesną, bezpieczną i małoinwazyjną metodą chirurgiczną. Zapewnia ona szybki powrót do zdrowia i minimalizuje ryzyko powikłań. Wybór między owariektomią a owariohisterektomią zależy od stanu zdrowia zwierzęcia oraz wskazań weterynaryjnych, co pozwala na dopasowanie procedury. Dzięki dynamicznemu rozwojowi chirurgii weterynaryjnej techniki laparoskopowe stanowią przyszłość rutynowych zabiegów sterylizacji u suk i kotek.

Badanie cytologiczne w dermatologii i onkologii weterynaryjnej – na czym polega i kiedy jest stosowane?

Badanie cytologiczne to jedno z podstawowych badań dodatkowych w dermatologii i onkologii weterynaryjnej, obok takich metod jak trichogram, zeskrobina, biopsja, posiew bakteriologiczny i mykologiczny. Jest to procedura szybka, mało inwazyjna i możliwa do wykonania podczas wizyty u lekarza weterynarii. Pomaga w diagnostyce schorzeń skórnych oraz nowotworowych u zwierząt, doborze odpowiedniego leczenia oraz monitorowaniu efektów terapii.

Jak pobiera się materiał do badania cytologicznego?

Wybór metody pobrania materiału zależy od lokalizacji zmian skórnych oraz ich charakteru. Najczęściej stosowane sposoby to:

Odcisk na szkiełko mikroskopowe – pobranie materiału bezpośrednio ze zmienionych miejsc na skórze zwierzęcia.
Test taśmy klejącej (Scotch test) – szczególnie przydatny w diagnostyce infekcji grzybiczych i pasożytniczych.
Zeskrobina naskórka – powierzchowna lub głęboka, stosowana np. w przypadku podejrzenia nużycy.
Wymaz za pomocą wymazówek lub szczoteczek cytologicznych – stosowany m.in. przy badaniu wydzieliny z uszu czy zmian skórnych.
Biopsja cienkoigłowa – stosowana w przypadku głębszych zmian skórnych, np. guzków, które mogą wskazywać na proces nowotworowy.

Z jakich zmian można pobrać materiał do badania cytologicznego?

Badanie cytologiczne można wykonać na różnych typach zmian skórnych u zwierząt, takich jak:

płaskie zmiany skórne,
krostki,
grudki,
przetoki,
guzki,
płytki,
owrzodzenia,
wymazy z uszu.

Co możemy wykryć dzięki badaniu cytologicznemu?

Analiza pobranego materiału pod mikroskopem i pozwala na wykrycie wielu schorzeń, takich jak:

zakażenia bakteryjne,
infekcje grzybicze,
inwazje pierwotniaków,
obecność pasożytów,
procesy zapalne,
choroby autoimmunologiczne,
zmiany nowotworowe (łagodne i złośliwe).

Badanie cytologiczne pozwala określić charakter zmian skórnych, identyfikację komórek uczestniczących w procesie chorobowym oraz wykrycie patogenów. Jest to także niezwykle przydatne w diagnostyce nowotworów skóry. Na podstawie uzyskanych wyników lekarz weterynarii może już podczas pierwszej wizyty wdrożyć odpowiednie leczenie. Kolejne kontrole umożliwiają monitorowanie efektów terapii oraz jej ewentualną modyfikację.

Czy badanie cytologiczne daje jednoznaczną diagnozę?

Choć badanie cytologiczne jest niezwykle pomocne, to nie zawsze dostarcza ostatecznej diagnozy. Pełna diagnostyka wymaga kompleksowego podejścia, obejmującego:

szczegółowy wywiad,
badanie kliniczne,
dodatkowe badania laboratoryjne i histopatologiczne.

Dzięki połączeniu tych metod lekarz weterynarii może postawić precyzyjną diagnozę i dobrać skuteczne leczenie.

Podsumowanie

Badanie cytologiczne w dermatologii i onkologii weterynaryjnej to szybka, nieinwazyjna metoda diagnostyczna pozwalająca na wykrycie zakażeń, stanów zapalnych oraz zmian nowotworowych u zwierząt. Jest świetnym narzędziem do wczesnej diagnostyki i monitorowania leczenia. W połączeniu z innymi badaniami stanowi kluczowy element diagnostyki weterynaryjnej, umożliwiając szybsze i skuteczniejsze leczenie chorób skórnych oraz onkologicznych. W naszej klinice można umówić się na wizytę!

Older Posts