Robaczyca płuc zwierząt towarzyszących to inwazje nicieni, których dorosłe postaci lokalizują się w naczyniach krwionośnych układu oddechowego.
Angiostrongylus, Aelurostrongylus i Crenosoma
Rozwój wszystkich wymienionych pasożytów, a mianowicie nicieni płucnych, zachodzi z udziałem żywicieli pośrednich. Są nimi ślimaki lądowe. Proces zarażenia występuje, gdy psy i koty spożywają ślimaki lub inne zwierzęta, które są nosicielami tych pasożytów. Niemniej jednak, do zarażenia może dojść nawet poprzez połknięcie trawy lub spożycie wody, która miała kontakt ze ślimakami, ponieważ inwazyjne larwy znajdują się w śluzie zarażonych ślimaków.
Sam proces zarażenia rozpoczyna się od stadium jaja, które opuszcza organizm zarażonego zwierzęcia z kałem. Jaja te następnie rozwijają się w larwy w środowisku zewnętrznym, a następnie zakażają ślimaki lądowe. W ślimakach, larwy przechodzą przez kolejne stadia rozwojowe, aż w końcu wytwarzają inwazyjne larwy zdolne do zarażenia ostatecznego żywiciela, czyli psa lub kota.
Nicienie płucne są przenoszone na zwierzęta domowe, gdy spożywają zarażone ślimaki lub inne zwierzęta, które z kolei zjadły zarażone ślimaki. Jednak istnieje również możliwość zarażenia poprzez spożycie trawy lub wody, które miały kontakt ze ślimakami, przenosząc inwazyjne larwy do organizmu psa lub kota.
Cykl życiowy tych pasożytów jest złożony i obejmuje różne stadia rozwojowe. Zarówno w organizmach żywicieli pośrednich (ślimaków), jak i ostatecznych (psy i koty). Rozwój wszystkich trzech wymienionych pasożytów przebiega z udziałem żywicieli pośrednich, którymi są ślimaki lądowe. Psy i koty zarażają się nicieniami płucnymi zjadając ślimaki lub inne zwierzęta, które żywią się ślimakami. Do zarażenia może dojść nawet przez połknięcie trawy czy wody na lub z którą kontakt miały ślimaki. Inwazyjne larwy znajdują się w śluzie zarażonych ślimaków
Robaczyca płuc może wystąpić u zwierząt w każdym wieku. Grupą ryzyka będą zwierzęta wychodzące mające kontakt ze środowiskiem. Notowane są też przypadki choroby u bardzo młodych szczeniąt lub kociąt w następstwie zarażenia śródmacicznego lub laktogennego przy ssaniu mleka. Inwazja rozwija się długo, dlatego w kraju najwięcej zarażeń stwierdza się w okresie jesienno-zimowym.
U sporej części zarażonych osobników pozornie nie występują objawy kliniczne. W rzeczywistości u zwierząt tych występuje osłabienie kondycji, szybkie męczenie się, spadek masy ciała. Znaczna część przypadków obejmuje mało swoiste objawy. Występują: niedokrwistość, wymioty, biegunka, obrzęki podskórne a nawet objawy neurologiczne w postaci oczopląsu omdleń, napadów drgawkowych. Bardziej charakterystyczne związane są bezpośrednio z zapaleniem układu oddechowego, jak: utrudnione oddychanie, duszność i kaszel, chrząkanie, mlaskanie.
U psów z inwazją Angiostrongylus mogą wystąpić koagulopatie. Przejawia się to samoistnymi krwawieniami z jamy ustnej, odbytu, nozdrzy, otarć skóry. Robaczyca płuc wywoływana jest przez nicienie larworodne w kale zarażonych zwierząt i obserwujemy larwy nicieni a nie jaja. Dlatego rutynowe badanie parazytologiczne metodami flotacyjnymi może dać wynik fałszywie negatywny.
Aby prawidłowo zdiagnozować robaczycę płuc lekarz weterynarii zleca badanie kału metodą larwoskopową nazywaną metodą Baermann’a. Ze względu na powszechne występowanie w środowisku ślimaków zapobieganie inwazji jest trudne. Najważniejszym działaniem profilaktycznym powinno być rutynowe badanie parazytologiczne kału. Następnie, celowany dobór terapii przeciwpasożytniczej.
W naszej klinice leczymy zwierzęta z robaczycy płuc!
Należy podkreślić, że aktualnie stosowane leki przeciwpasożytnicze określane jako antyhelmintyki charakteryzują się dobrą skutecznością zwalczania robaczyc płuc zwierząt towarzyszących. Część z nich wymaga większej ilości dawek lub przedłużonego okresu aplikacji niż przy robaczycach żołądkowo-jelitowych. Na szczęście żadna z wymienionych inwazji nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzi. Ze względu na złożony cykl rozwojowy pasożytów nie przenosi się bezpośrednio pomiędzy zwierzętami.
