Który z lekarzy weterynarii nie spotkał się z tym hasłem w swoim zawodowym dorobku? Kto z nas nie mierzył się z dylematem podjęcia tej ciężkiej, ostatecznej decyzji? Czasami jedynej, słusznej. Bywają momenty gdzie jesteśmy w stanie pomóc, mamy możliwość rozszerzenia diagnostyki, lecz zdarza się, że pomimo naszych chęci i możliwości opiekunowie nie mają pieniędzy/woli na dalsze leczenie, a my rozkładamy ręce i zastanawiamy się co możemy zrobić.