Chwilkę...

prepuklina_miedzykregowa.jpg

27 listopada 2024 LeczenieSchorzenia

Przepuklina dysku międzykręgowego to choroba degeneracyjna, która dotyczy dysków międzykręgowych. Dysk międzykręgowy stanowi główny element łączący trzony kręgów. Składa się z dwóch części: wewnętrznej, zwanej jądrem miażdżystym, które ma konsystencję galaretowatą i może wchłaniać wodę, oraz zewnętrznej, zwanej pierścieniem włóknistym, zbudowanego z wiązek kolagenu o skośnym przebiegu, który jest bardzo wytrzymały.

Wraz z procesem starzenia jądro miażdżyste stopniowo przekształca się w tkankę włóknisto-chrzęstną, a w niektórych rasach psów, szczególnie w tych chondrodystroficznych, macierz jądra może ulegać degeneracji, odwadnianiu i mineralizacji, co ułatwia pęknięcie dysku.

Rodzaje przepukliny dysku

Hansen typ 1:

Prawdziwa ekstruzja jądra miażdżystego, pierścień włóknisty pęka powierzchownie, a część wewnętrzna, jądro miażdżyste, zostaje wypchnięta ku górze, uciskając rdzeń kręgowy. Tego typu uszkodzenie dysku występuje głównie u psów małych ras, takich jak jamnik, pudel miniaturowy, chihuahua, cocker spaniel, shih-tzu, beagle, pekinens.  Największe nasilenienie objawów jest między 3 a 6 rokiem życia. Ta patologia może zostać wykryta w badaniach radiologicznych, ponieważ z biegiem czasu dysk mineralizuje się, stając się widoczny na zdjęciu rentgenowskim.

Hansen typ 2:

Protruzja dysku, wzrasta zawartość włóknista, a dysk odkształca się bez całkowitego pęknięcia.

Podsumowując, obie części dysku mogą podlegać degeneracji. W przypadku ekstruzji jądra miażdżystego mówimy o przepuklinie typu Hansen 1, natomiast gdy dochodzi do protruzji lub ekstruzji pierścienia włóknistego, mówimy o przepuklinie typu Hansen 2.

Anatomia i lokalizacja przepukliny

Ważne jest, aby wiedzieć, że w odcinku szyjnym rdzeń kręgowy ma dużo miejsca, ponieważ odcinek szyjny jest najbardziej ruchomą częścią kręgosłupa, podczas gdy w odcinku piersiowym, który jest bardzo sztywny, rdzeń kręgowy zajmuje prawie całą przestrzeń kanału kręgowego. W odcinku lędźwiowym sytuacja jest pośrednia.

Z tego powodu minimalna ekstruzja może prowadzić do poważnych objawów, jeśli wystąpi w odcinku piersiowym, ale nie wywoła żadnych objawów, jeśli wystąpi w odcinku szyjnym, ponieważ w tym rejonie jest znacznie więcej miejsca, a niewielka ekstruzja może nie wywierać nacisku na rdzeń kręgowy. Z kolei w odcinku piersiowym nawet mała ilość materiału wypchniętego daje wyraźne objawy kliniczne.

W odcinku szyjnym materiał dysku wypadł wciąż pozostaje pokryty tkanką łączną, a to samo dotyczy odcinka lędźwiowego wzdłuż linii środkowej, dzięki obecności tzw. więzadła podłużnego grzbietowego.

W obrębie kręgów piersiowych (do około T10) dysk wzmocniony jest więzadłem międzyżebrowym, co wyjaśnia rzadkość przypadków przepukliny w tych segmentach.

Objawy

Choroba zazwyczaj rozwija się w sposób ostry, często w wyniku intensywnych obciążeń fizycznych. W niektórych przypadkach pojawia się subklinicznie lub przewlekle. Objawy mogą różnić się w zależności od ilości materiału dyskowego wypchniętego lub protrudowanego, prędkości tego procesu oraz lokalizacji przepukliny.

Przepuklina dysku może dotyczyć odcinka szyjnego, piersiowo-lędźwiowego i lędźwiowo-krzyżowego.

Ekstruzja dysku w odcinku szyjnym (C1-C5) najczęściej powoduje ból szyi bez objawów neurologicznych. Psy dotknięte tą dolegliwością unikają ruchów głową i odczuwają ból podczas zmiany pozycji.

Rodzaje bólu:

  1. Ból dyskowy
  2. Ból oponowy (materiał wypchnięty wchodzi w kontakt z oponami mózgowymi, wywołując reakcję zapalną)
  3. Ból spowodowany uciskiem na nerwy rdzeniowe, szczególnie w przypadku, gdy przepuklina występuje bocznie, angażując otwór międzykręgowy, przez który wychodzi nerw rdzeniowy.

Ekstruzja dysku w odcinku piersiowo-lędźwiowym (T3-L3) jest bardzo bolesna, pies przyjmuje postawę „fałszywej kifozy”. Odczuwa ból przy ruchu lub podczas podnoszenia. W tym przypadku dochodzi do znacznego uszkodzenia rdzenia kręgowego. Początkowo tracona jest propriocepcja, potem zdolność wstawania i chodzenia, a także ruchy dobrowolne tylnych kończyn, kontrola pęcherza moczowego, aż do utraty zdolności odczuwania bólu głębokiego.

Problemy z chodem pojawiają się, gdy dotknięte są segmenty piersiowo-lędźwiowe. W przypadku uszkodzenia odcinka szyjnego możliwe jest uszkodzenie wszystkich czterech kończyn.

Zależnie od stopnia zaawansowania przepukliny, problemy lokomocyjne mogą wynosić od lekkiej ataksji do całkowitej paraplegii lub tetraplegii.

Diagnoza

Wczesna i dokładna diagnoza jest kluczowa dla doboru najskuteczniejszej terapii, co daje lepsze wyniki leczenia.

Protokół diagnostyczny obejmuje:

Główne oznaki radiologiczne przepukliny dysku:

  • Zmniejszone przestrzenie międzykręgowe
  • Zmniejszone otwory międzykręgowe
  • Zwiększona radiopatyczność w przestrzeni międzykręgowej i w kanale rdzenia
  • Większa nakładająca się powierzchnia stawów kręgowych

Obraz rentgenowski pozwala na ocenę głównie elementów kostnych kręgosłupa. Mielografia jest najtańszą i dość dokładną metodą w stanach nagłych. Tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny umożliwiają obrazowanie rdzenia kręgowego oraz otaczających tkanek.

Leczenie

Leczenie przepukliny dyskowej może być zachowawcze lub chirurgiczne, w zależności od nasilenia objawów i wyników diagnostycznych.


011900291_DOLINA DOMINIKA_DOLAR_1
adbba091-57f6-498f-8a43-70e17665b5b5
011800513_ALEKSANDRA ZGUBINSKA_KROMKA_0_1

5 marca 2024 Schorzenia

Dyskopatia, czyli przepuklina krążka międzykręgowego.

Jest to schorzenie polegające na uszkodzeniu lub przemieszczeniu się dysku międzykręgowego, co może prowadzić do ucisku na struktury nerwowe i objawów neurologicznych.

Badanie neurologiczne psów to kompleksowa ocena funkcji neurologicznych, która pozwala weterynarzowi zidentyfikować ewentualne problemy z układem nerwowym. Procedura ta obejmuje szereg testów i badań, które oceniają różne aspekty funkcji neurologicznej, w tym zachowanie, ruchy, czucie oraz reakcje na bodźce zewnętrzne. Oto kilka kluczowych kroków przeprowadzanych podczas badania neurologicznego:

  • Obserwacja ogólnego zachowania: Lekarz weterynarii zaczyna badanie od obserwacji ogólnego zachowania psa, szukając ewidentnych oznak bólu, niepokoju lub dezorientacji.
  • Ocena chodu i równowagi: Lekarz obserwuje chód psa, sprawdzając równowagę, koordynację ruchową oraz ewentualne zaburzenia postawy.
  • Testy odruchów: Weterynarz sprawdza różne odruchy neurologiczne psa, takie jak odruchy skórne, odruchy ścięgniste i reakcje na bodźce dotykowe.
  • Ocena czucia: Testuje się czucie psa poprzez delikatne stymulowanie skóry różnymi bodźcami, takimi jak lekki dotyk lub lekkie uderzenia.
  • Testy koordynacji ruchowej: Lekarz weterynarii może przeprowadzić testy oceniające zdolność psa do wykonywania precyzyjnych ruchów, takich jak przesuwanie łapą po powierzchni lub chwytanie przedmiotów.
  • Badanie nerwów czaszkowych: Ocenia się funkcje poszczególnych nerwów czaszkowych, takich jak reakcje gałek ocznych, reakcje na dźwięki oraz ruchy twarzy.
  • Testy bólu:  Lekarz weterynarii może przeprowadzić testy w celu oceny reakcji psa na bodźce bólowe, co może dostarczyć informacji na temat możliwych urazów lub stanów zapalnych w układzie nerwowym.

Poprzez dokładne przeprowadzenie tych testów i obserwacji, lekarz weterynarii może uzyskać wyczerpującą ocenę funkcji neurologicznych psa i zidentyfikować ewentualne problemy, co jest kluczowe dla diagnozy i leczenia chorób układu nerwowego.

Zespół dyskopatii, czyli przepukliny krążka międzykręgowego, to jedno z najczęstszych schorzeń kręgosłupa u naszych pupili. Objawia się on uciskiem na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwów rdzeniowych, co może prowadzić do bolesnych dolegliwości i ograniczeń w ruchu. Dlatego też, jeśli Twój futrzasty przyjaciel zmaga się z podobnymi objawami, może być konieczne podjęcie decyzji o operacji.

Dyskopatia, czyli przepuklina krążka międzykręgowego, może występować u psów różnych ras. Jednak niektóre rasy są bardziej predysponowane do tego schorzenia niż inne.

Typowe dla dyskopatii są rasy małych i średnich psów i krótkiej długości nóg. Zwłaszcza dotyczy to psów o długich grzbietach i krępych szyjach. Oto kilka przykładów ras, które często spotyka się w klinikach weterynaryjnych z powodu dyskopatii:

  • Jamnik – Ze względu na swoją długą sylwetkę, jamniki są szczególnie podatne na dyskopatię kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego.
  • Beagle – Choć są to psy o bardziej proporcjonalnej budowie niż jamniki. Mogą być narażone na dyskopatię, szczególnie w odcinku szyjnym.
  • Shih Tzu – Te urocze psy o długiej sierści często cierpią z powodu dyskopatii, zwłaszcza w późniejszym wieku.
  • Cocker Spaniel – Rasa ta, znana ze swojej energii i entuzjazmu, może również być podatna na dyskopatię, zwłaszcza w odcinku szyjnym.
  • Bassety – Ze względu na swoją długą sylwetkę i krótkie nogi. Psy te są podatne na dyskopatię, zwłaszcza w odcinku lędźwiowym.
  • Bulldog Francuski – Chociaż buldogi francuskie nie mają tak długiej sylwetki jak niektóre inne rasy. Mogą być również narażone na dyskopatię ze względu na swoją budowę ciała, a także na wady wrodzone kręgosłupa.

Nasza klinika weterynaryjna oferuje kompleksowe zabiegi chirurgiczne kręgosłupa, których celem jest usunięcie ucisku odpowiedzialnego za objawy chorobowe. W zależności od charakteru dyskopatii i jej lokalizacji, nasi doświadczeni chirurdzy weterynaryjni mogą zdecydować się na wykonanie różnych zabiegów. Dzięki procedurom chirurgicznym możliwe jest złagodzenie cierpień i przywrócenie komfortu ruchu pacjentowi.

Wykonujemy blokady kręgosłupa.

Wykonujemy laminektomie, hemilaminektomie i zabiegi „ventral slot”

Blokady kręgosłupa u psów przy dyskopatach mogą być stosowane w celu niwelowania objawów bólu. Blokady te polegają na miejscowym podaniu leku przeciwbólowego lub steroidowego bezpośrednio do obszaru kręgosłupa, gdzie występuje przepuklina dysku lub inna patologia. Mają one na celu złagodzenie bólu poprzez zmniejszenie stanu zapalnego oraz blokowanie przewodnictwa nerwowego w obszarze dotkniętym problemem.

Procedura blokady kręgosłupa u psów zwykle wykonywana jest pod kontrolą obrazowania, aby zapewnić dokładne podanie leku w odpowiednie miejsce. Weterynarz może zdecydować się na wykonanie blokady kręgosłupa, jeśli pies nie reaguje wystarczająco na leczenie farmakologiczne lub fizjoterapię, a objawy bólu są znaczne.

Blokady kręgosłupa mogą zapewnić szybką i skuteczną ulgę w bólu, co pozwala psu na lepsze funkcjonowanie i poprawę jakości życia. Jednakże, należy pamiętać, że blokady kręgosłupa są jedynie częścią kompleksowego planu leczenia i powinny być stosowane w połączeniu z innymi metodami terapeutycznymi. Należą do nich: terapia fizyczna, leczenie farmakologiczne i w niektórych przypadkach, chirurgia. Wszelkie decyzje dotyczące leczenia, w tym stosowania blokad kręgosłupa, powinny być podejmowane we współpracy z weterynarzem. Lekarz weterynarii najlepiej oceni stan zdrowia psa i dobierze odpowiednie opcje terapeutyczne.

Laminektomia, hemilaminektomia z fenestracją to kluczowe procedury chirurgiczne, które mają na celu eliminację czynników uciskających na rdzeń kręgowy. Najczęstszym powodem przeprowadzenia tych zabiegów są przepukliny krążka międzykręgowego. Zwłaszcza u psów ras predysponowanych oraz u starszych zwierząt, z biegiem czasu może dojść do degeneracyjnych zmian w krążku międzykręgowym. Osłabia to jego elastyczność i zwiększa podatność na uszkodzenia. Taka sytuacja może prowadzić do wypadnięcia krążka miażdżystego do kanału kręgowego. Może to powodować ucisk na rdzeń kręgowy, prowadząc do niedowładu, porażenia kończyn i ogromnego bólu.

Fenestracja polega na usunięciu jądra miażdżystego międzykręgowego, który uciska na struktury nerwowe. Fenestracja jest stosowana głównie w przypadku dyskopatii (prolapsu dysku) lub stenozie kręgosłupa (zwężeniu kanału kręgowego).

Zabieg „ventral slot” jest dedykowany zwierzętom z problemami odcinka szyjnego kręgosłupa. Procedura polega na udrożnieniu rdzenia kręgowego od strony brzusznej szyi, zmniejszając ucisk na rdzeń kręgowy. U psów ras predysponowanych i starszych zwierząt, degeneracyjne zmiany krążka międzykręgowego mogą prowadzić do jego osłabienia. W konsekwencji do wypadnięcia do kanału kręgowego, co z kolei może uciskać rdzeń kręgowy, powodując niedowłady, porażenia lub ból.

Poza dyskopatiami, istnieją również inne wskazania do wykonania laminektomii oraz hemilaminektomii.  Najczęściej jest to obecność nowotworów, odłamki kostne czy krwiaki wewnątrz kanału kręgowego, często spowodowane urazami, np. w wyniku wypadku.

Nie tylko dyskopatie są wskazaniem do operacji kręgosłupa u zwierząt. Nasz zespół specjalistów podejmuje się również leczenia złamań kręgosłupa oraz niektórych typów nowotworów. Mogą one stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pupila.

Jeśli Twój zwierzak potrzebuje pomocy w zakresie chirurgii kręgosłupa, możesz polegać na naszej klinice. Nasze doświadczenie, zaangażowanie i troska o dobro pacjenta są gwarancją skutecznej opieki weterynaryjnej.

Zadzwoń do nas już dziś, aby umówić się na konsultację z naszym specjalistą i zapewnić swojemu pupilowi najlepszą możliwą opiekę.

Konsultacje neurologiczne dr Adam Zwoliński


© 2018 Klinika Szmaragdowa. Realizacja strony: Agencja OXY Lublin